Stemadvies

Vandaag is de grote dag. De campagnes zijn voorbij. Almere gaat stemmen. Als ik dit schrijf, zijn de eerste stembureau’s al open. Dit is het feest van de lokale democratie. Het volk regeert. Het mag zeggen door wie ze vertegenwoordigd wil worden in hun eigen gemeenteraad, het hoogste orgaan van de stad.
Het is de democratie die het meest dichtbij is. Het gaat over de dagelijkse dingen. Zoals het onderhoud van het Gerrit Schultepad waarop ik elke dag fiets. Als het heel hard regent staan er grote plassen op. Of over het opruimen van het zwerfvuil langs het Spoorbaanpad. Volgens mij heeft de gemeente daarop bezuinigd. Of over de inrichting van het parkje bij de Paarlemoervijver. Gisteren werden daar zes bomen weggehaald en is al het gras verwijderd.
Je kunt elke kandidaat persoonlijk kennen. Als je de afgelopen weekenden in Almere ging winkelen, kon je ze aanraken en spreken. Ze wonen in je wijk of in je straat. Je komt ze tegen op school of in de bibliotheek. Er waren debatten, oploopjes en zeepkisten. En natuurlijk hangen ze allemaal op borden en kijken ze je aan op advertenties in de Almere Vandaag. Je moest wel heel erg je best doen, wilde je er niets van merken.
Veel mensen zullen jaloers zijn op ons feest van de democratie, maar voor ons is het stemrecht zo vanzelfsprekend dat de helft van het electoraat niet eens komt opdagen. ‘Zij hebben er niets mee. Of: ‘Ze hebben er geen vertrouwen meer in.’ Of: ‘Ze vinden dat het toch allemaal niets uitmaakt.’
Hier is mijn stemadvies. Er zijn 216 mensen die zich kandidaat hebben gesteld voor 39 zetels. Google even wat namen en kijk hoe ze in het leven staan. Je zult zien: al die kandidaten zijn mensen zoals jij en ik. Er is vast wel iemand bij die op jou lijkt, qua baan, achtergrond of hobby. Stem op jezelf, als je durft.