Communicatieadviseur

Wat is zo speciaal aan een communicatieadviseur? Ik vraag het me regelmatig af. Niet dat ik twijfel aan de toegevoegde waarde van zo’n adviseur, maar omdat ik het vak soms zo vanzelfsprekend vind. Je komt al een heel eind als je kunt denken in doelgroepen en doelen, je gezond verstand gebruikt en enig inlevingsvermogen hebt. Dat kan toch iedereen? Ik begrijp wel dat een directeur of of een wethouder een communicatieadviseur nodig heeft, maar dat is meer omdat hij of zij nu eenmaal niet overal zelf aan wil hoeven denken. In essentie had-ie het ook zelf gekund.
Dat geldt overigens ook voor een HR-adviseur. Die heb ik zelf en die is goed, maar het is een soort mentale luiheid om haar om advies te vragen. Dan heb ik ook nog een financieel adviseur, een controller. Eigenlijk helemaal een vanzelfsprekend vak. Je moet vooral goed kunnen rekenen. Toen ik hem niet had maakte ik gewoon mijn eigen excellsheets. Zo moeilijk is dat ook weer niet. Een adviseur levert tijdwinst op. Je kunt je bezig houden met waar je goed in bent. Dus dankzij al die adviseurs, kan ik me bezig houden met mijn eigen vak.
Hoe meer je aan je hoofd hebt, hoe meer adviseurs je nodig hebt. Hoe meer carriere je maakt, hoe meer je afhankelijk wordt van anderen. Eenmaal boven in de boom, ben je niet meer dan een informatieverwerkend boegbeeld. Het werk bestaat alleen nog uit praten, lezen en vergaderen, totdat er ergens een beslissing uitrolt, waarvoor je de verantwoordelijkheid draagt. Zo’n beslissing is dan tot op de laatste komma voorbereid door al je adviseurs. Je hoeft er alleen nog maar je handtekening onder te zetten.
De communicatieadviseur is, zoals gezegd, maar één van die adviseurs. Hij zal je teksten geven voor tal van gelegenheden, waar je jouw beslissing moet uitleggen, toelichten of verdedigen. Dat is in ieder geval één van zijn taken.
(zie ook morgen: Ontstopper)