Aflossen

We hebben nog wat geld over van vorig jaar en besluiten dat in het zwarte gat van onze hypotheek te storten. Daarbij moet je je voorstellen dat je een steen in een diepe put gooit. Je hoort heel lang niets en dan in de diepte een zachte plons. Ons kalf is in het begin van de crisisjaren meteen verdronken en het gaat nog wel even duren voordat de put is gedempt.
Sparen met nog geen 1,5% rente is niet lucratief en beleggen zijn we jaren geleden al mee gestopt. Hoewel ook de hypotheekrente niet overdreven hoog is, is aflossen op dit moment de beste optie. Dit lijkt een weloverwogen redenering van iemand die er lang over heeft nagedacht, maar mijn zelfvertrouwen is niet groot. Ik kan vele voorbeelden noemen van dramatische financiële beslissingen in mijn leven (ben niet voor niets gestopt met beleggen) en toen ik zo verstandig werd om een financieel adviseur te raadplegen, bleek zelfs dat geen goede beslissing.
In de economie heeft achteraf iedereen gelijk, maar ik heb achteraf nog nooit gelijk gehad. Aan mij kleeft het kuddegedrag van de massa. Als ik me al ergens bewust van ben, is het het bewustzijn van de gemeenschap waar ik deel van uitmaak. Als iedereen om mij heen belegt, dan beleg ik ook. Stapt mijn generatie kordaat de huizenmarkt op, dan kan ik niet achterblijven. Heeft een kennis een koopsompolis, dan wil ik er ook één.
Nu lossen we dus af op onze hypotheek en ja hoor: het blijkt dat veel mensen dat doen. Als iedereen hetzelfde gaat doen, verandert er iets in de economie, en let op: dan loopt het toch weer verkeerd af. Minder consumentenbestedingen, deflatie, krimp, bedrijfssluiting, werkloosheid. Nee, het ziet er allemaal niet zo best uit als we aflossen, maar het geeft wel een goed gevoel.