Kennismaking

Het was na de vergadering. We hadden elkaar die middag allemaal voor het eerst gezien. De organisator had bedacht dat we elkaar wat beter moesten leren kennen. Zij trakteerde. En daar zaten we dan. Acht vreemden op een terras. Zes vrouwen en twee mannen.
In zo’n situatie ben ik meestal de eerste die het ijs wil breken. Zodra alle drankjes besteld zijn, stel ik de vragen, zodat het gesprek wat op gang komt en iedereen zich op zijn gemak voelt. Maar dit keer had ik daar geen zin in. Ik dacht: ik wacht eens af. Ik ga pas wat zeggen als iemand mij een vraag stelt.
Naast mij zat een collega uit Den Haag, de enige andere man. Hij was groot en stevig en zat iets te strak in zijn blauwe kwaliteitskostuum. Hij was tijdens de vergadering veel aan het woord was geweest, maar zonder veel te luisteren.
Op het terras begon hij meteen tegen me aan te praten. Ik luisterde naar hem, maar ik moedigde hem niet aan. Ik knikte niet, lachte niet, vroeg niet door. Ik zat er als een Boeddha bij. Een glimlach in de ogen, vol mededogen. Ik wachtte met spreken tot hij iets aan mij zou vragen.
De vrouwen waren ondertussen met elkaar in gesprek geraakt en de Hagenaar was nu helemaal op mij aangewezen. Hij bleef maar aan het woord en ook al keek ik hem vriendelijk aan, hij kreeg van mij geen reactie. Geen bewondering, geen bevestiging, geen gulle lach. Ik was getuige, geen deelnemer. Ik wachtte.
Na een minuut of vijf, begon hij te haperen. Even later viel hij stil. Hij begon te draaien op zijn stoel en nam kleine slokjes van zijn witte wijn. Soms keek hij naar de vrouwen, maar die hadden alleen oog voor elkaar. Mijn stilte werd ongemakkelijk voor hem, maar ik wachtte.
Ik zou hem pas uit zijn lijden verlossen als hij ook maar een beetje interesse in mij zou tonen. ‘Stel mij één vraag’, riep ik hem in gedachten toe, ‘en al het andere zal u worden toegeworpen’.
Het gebeurde niet. Toen de man zijn wijn op had, keek hij op zijn horloge, zei dat hij het erg gezellig vond, maar dat hij helaas niet langer kon blijven. Hij verliet haastig het terras.