Hemelvaart

Hemelvaartsdag zou de eerste echte schilderdag worden en ik stond vroeg op. Ik heb vervolgens de hele ochtend gewacht op het moment waarop de regen zou ophouden en de zon zou doorbreken. Op buienradar zag ik hoe een regenstrook precies over Almere trok en hoe die in de loop van de dag zou oplossen.
Voor het schilderen van ons huis, hadden wij een strakke planning met een kritisch pad dat bestond uit twee lagen met drie dagen droogtijd ertussen, en een duidelijke deadline op 10 juni, als de volgende fase van de bijbouw zou beginnen. Elke dag regen gooide die planning in de war. Ongedurig en sacherijnig ijsbeerde ik door het huis, niet wetend wat te doen nu het plan werd doorkruist.
De buurvrouw zat in hetzelfde complot. Haar helft van onze twee-onder-één-kap was ook toe aan een schilderbeurt en we trokken samen op. Meteen na het ontbijt had ze ons al verteld dat ze ‘een mooie pan soep’ had en ons uitgenodigd om die rond half één bij haar te komen opeten.
We schoven stipt om half één aan. De buurvrouw verontschuldigde zich steeds weer voor de eenvoud van de ‘lichte lunch’, die bestond uit pompoensoep met koriander, een salade met noten en zongedroogde tomaten, versgebakken brood met diverse Franse kaasjes, en witte wijn. ‘Het is Hemelvaartsdag’, lichtte ze toe, ‘dan kan er toch wel een glaasje wijn bij, of niet?’
Nu de schilderdag in het water viel en we minstens nog tot twee uur op droog weer moesten wachten, sloegen we dat niet af. Voor de stemming was het ook beter. Aan het eind van de lunch was de maag gevuld en de fles wijn leeg.
Hoewel het buiten opklaarde, was het niet verstandig om meteen de steiger op te klimmen. Het voelde beter een luie stoel te zoeken en de ogen even te sluiten. Zo ging de eerste schilderdag van het lange Hemelvaartsweekend voorbij en was onze planning zo mogelijk nog strakker geworden.