Logo

Saskia kwam de kamer binnen. ‘Heb je het logo al gezien?’ ‘Wat bedoel je?’ ‘Het stadslogo ligt op de Esplanade?’ Ze pakte haar fotocamera en liet het me zien. ‘Kijk!’ Ik zag een keurig aangeharkt talud met daarop in grote rode blokken het stadslogo van Almere met op de achtergrond de Schouwburg en het Weerwater.
Het is precies vijf jaar geleden dat ik dit voor het eerst zag, maar toen was het nog een artist impression van het reclamebureau. Het was één van de vele mogelijkheden die het nieuwe logo ons bood en wat ons enthousiast maakte voor de abstracte rode blokkendoos die in motief en achtergrond het woord Almere vormt.
’s Middags ging ik een kijkje nemen. De zon scheen. Ik had een afspraak met Johan en ik stelde hem voor om een wandeling te maken tijdens ons gesprek. We klommen op het talud en gingen op de M van Almere zitten. Ik nam een foto van hem. Daarna nam hij er nog één van mij, liggend op de stam van de R. Een vader met zijn dochter kwam er bij zitten. Het meisje kroop in de uitsparing van de A, terwijl haar vader op de dwarsbalk van de E zat. ‘Zo is het bedoeld’, zei ik hardop. ‘Mensen moeten iets met zo’n logo kunnen doen.’
‘Wat vindt u ervan?’, vroeg ik. ‘Ja, het is grappig’, zei de man en ik merkte aan hem dat hij nog meer wilde vertellen. ‘Woont u in Almere?’ ‘Ja, nog wel, maar binnenkort niet meer.’ Dat was het dus. Ik moest eigenlijk niet doorvragen, want ik zat midden in een vergadering met Johan, maar ik kon het niet laten. ‘Hoezo?’, vroeg ik. ‘Ik heb net gisteren een huis gekocht in Bussum.’ ‘Proficiat!’, zei ik, maar ik dacht: Bussum? Hoe kan dat nou? Ligt er verdorie net een leuk logo.
Het meisje deed ondertussen een spagaat tussen de A en de E.