Accommodatie

Het voetbalveld aan de rand van Havelterberg ligt op 17 meter boven NAP. Voor ons team uit de Noordoostpolder een duizelingwekkende hoogte. Het veel te smalle veld ligt tegen het dennenbos aan en is op deze natte decembermiddag een moeras. De rafels van de zwart-witte cornervlaggetjes staan strak in de wind.
De voetbalvereniging van Havelterberg heeft precies negentien voetballende leden, een terreinknecht, een barman en een scheidsrechter. Het eerste en enige elftal speelt in de reserve zesde klasse zaterdagamateurs. Jeugdspelers hebben ze niet. De club kan van de contributie niet bestaan. Langs het veld hangt een aantal reclameborden, maar de clubkas is vooral afhankelijk van de kantineomzet.
De voetbalkantine, en enige dorpskroeg, is een kleine ruimte van misschien tien bij vijf meter, met een laag plafond, een bar en een apart rookhok. Als ons elftal arriveert, staat zeker de helft van onze tegenstander in dat rookhok. Ze zijn nog wel aan de koffie, want het is pas twee uur. De schenktijden hangen achter de bar: op donderdag van 20.00 tot 23.00 uur en op zaterdag van 15.00 tot 19.00 uur. Er is bier van de tap.
De kleedkamers liggen aan de andere kant van het veld. De deurkozijnen zijn verrot en je kunt door de muur naar buiten kijken. De meeste kledinghaakjes zijn afgebroken. Maar er zijn een toilet en vier douches waar warm water uit komt. Een kartonnen bordje op de deur waarschuwt: ‘vergeet het licht in de wc niet’.
Ondertussen is het gaan hagelen. Als de bui voorbij is, ligt er een wit laagje op het veld. We houden ons nauwelijks staande in de harde wind. De bal waait zomaar het bos in. Behalve de reserves in de dugouts staat er verder niemand te kijken langs de kant. De schenktijd moet inmiddels zijn begonnen.