Informatiekluis

Ik kan al mijn wachtwoorden niet meer onthouden. Inmiddels heb ik bij zoveel bedrijven een account, dat ik ergens in een donker hoekje van mijn Ipad een lijstje heb moeten maken. De moeder aller wachtwoorden is nu de code van mijn Ipad.
Als je zaken wilt doen via Internet, dan heb je een gebruikersnaam en wachtwoord nodig, en vervolgens krijg je een persoonlijke pagina zoals MijnEssent.nl, MijnOHRA.nl en MijnING.nl. Ik heb zoiets bij minstens drie banken, drie verzekeringsmaatschappijen, drie periodieken, twee verenigingen, een webwinkel en een energiemaatschappij.
Elk van deze instanties is in het bezit van mijn naam, adres, telefoonnummer, bankgegevens, soms de naam van mijn werkgever, mijn creditcardnummer, mijn aankoopgedrag of mijn energieverbruik. Wat ze precies van mijn weten en wat ze daarmee doen is voor mij niet zichtbaar. En dat zou het wel moeten zijn.
Dat geldt natuurlijk helemaal voor de informatie die de overheid van mij heeft. Ik weet niet wat er precies over mij geregistreerd staat bij gemeente, kadaster, handelsregister en belastingdienst. En ik weet ook niet met wie de overheid die informatie allemaal deelt.
Zou ik eigenlijk niet zelf de beheerder van die informatie moeten zijn? Kan ik bijvoorbeeld niet mijn persoonlijke informatiekluisje op internet krijgen? Als ik dan een vakantie boek of een verzekering afsluit, dan geef ik het bedrijf heel even toestemming om in mijn kluis te kijken, maar niemand heeft permanent toegang tot mijn gegevens. Ik kan dan ook precies bijhouden wie er allemaal in mijn kluisje is geweest.
Ik zou het internetverkeer willen omkeren. Essent, OHRA, ING en alle andere instanties moeten met een gebruikersnaam en wachtwoord inloggen bij mijnpaulvanvilsteren.nl, al was het maar om een rekening te kunnen sturen. Als ik een lidmaatschap wil opzeggen of een verzekering wil eindigen, gooi ik het account er gewoon in één keer uit. Ik ben baas over mijn eigen informatie en ik hoef ook al die wachtwoorden niet meer te onthouden.