Wolk

Toen de Rolling Stones in de jaren zestig het nummer Get off of my cloud opnamen, was ’the cloud’ nog gewoon een wolk. Met zo’n zin word ik ’s ochtends wakker en zo begint dan een blog. Als ik de liedtekst opzoek, blijkt de wolk van Mick Jagger helemaal geen gewone wolk, maar een metafoor voor de persoonlijke ruimte die de zanger nodig heeft. Hij wil met rust gelaten worden: ‘Don’t hang around ‘cause two’s a crowd’, jammert hij.
De cloud is inmiddels een Nederlands woord. Het gaat over de persoonlijke ruimte op internet die ieder ter beschikking staat. Op je tablet, smartphone en zelfs op je thuiscomputer sla je zelf niets meer op. Al je bestanden, foto’s, filmpjes en teksten staan in de cloud. Ook al je applicaties staan in de cloud. Je hoeft zelfs geen tekstverwerkingsprogramma meer te kopen of een tekenprogramma. Je koopt je toegang tot de applicaties die in de cloud beschikbaar zijn.
Ook bedrijven gaan steeds meer op in de cloud. Het is inmiddels een cliché geworden. ‘Het is niet óf we in de cloud gaan’, zei gisteren een IT-expert tegen me, ‘maar wanneer.’ Dat had ik al vaker gehoord. Een bedrijf heeft straks geen eigen applicaties meer en ook geen applicatiebeheer. En in de ideale wereld zijn al haar data open data geworden, zodat iedereen er mee aan de slag kan.
Sneller dan ooit zal kennis zich verspreiden en vermenigvuldigen. De cloud is de kroon op de informatiemaatschappij. Als je alle kennis met elkaar deelt, dan is niemand meer exclusief eigenaar. Dan is de democratisering van de wereld voltooid en kantelt de economie van denken in hebben naar denken in delen.
Dan word je op een dag wakker met in je hoofd een liedtekst van vijftig jaar geleden, en ben je terug in de Flower Power tijd.