Strijd

De beste tip die ik ooit heb gehad: “Als je denkt in termen van strijd, dan krijg je vanzelf een gevecht.” Ik kreeg die tip toen ik zo’n twaalf jaar geleden net begonnen was aan mijn nieuwe baan bij de politie en merkte dat mijn voorganger, die op een andere afdeling maar dicht in de buurt was, mij op de zenuwen werkte. Ze moest zich er niet meer mee bemoeien, vond ik, maar dat deed ze wel.
Ik was nog jong en ambitieus (nu ben ik alleen nog maar ambitieus) en was van mening dat ik voor mezelf moest opkomen om mijn werk als leidinggevende goed te kunnen doen. Nare trekjes kwamen bij mij boven om haar te negeren, niet te informeren, de telefoon niet op te nemen enzovoort. Maar op tijd kreeg ik de tip, die me afhield van dit oorlogspad.
Nu zit ik weer in zo’n soort kwestie verwikkeld. De belangen zijn groter, maar het principe is hetzelfde. Ik wil de ruimte krijgen om iets voor elkaar te krijgen en anderen laten mij die ruimte niet. Ik ben een bedreiging voor ze, hoezeer ik ook samenwerking predik. Zij beschermen hun eigen ruimte en autonomie, hoezeer ik ook in de helpstand sta.
Mijn neiging om te escaleren via directie en bestuur is groot om zo via macht mijn zin af te dwingen. Zij zouden met de vuist op tafel kunnen slaan. Waarschijnlijk werkt dat averechts. Van een prettige samenwerking is dan zowiezo geen sprake meer.
In plaats van vechten, zal ik het geduld moeten opbrengen om te verbinden en te overtuigen. Ik moet mijn eigen belang haken aan het belang van de ander, en de ander moet ervan overtuigd zijn dat ik dat doe. Ik vind dat moeilijk, omdat het ook voelt als slap gedrag, als weglopen voor de confrontatie. De neiging om te vechten is groot. Wat dat betreft ben ik ook gewoon een alfa-mannetje. Misschien is daarom die tip voor mij zo belangrijk geweest en heb ik hem altijd onthouden.