Pitjit

Negen maanden geleden kreeg ik van Jan en Nelly een Pitjit-massage cadeau voor mijn vijftigste verjaardag. Jan, die zelf in een andere stad woont, had via Internet een masseur gegoogled in Almere en daar een tegoedbon besteld. Hij kon niet vertellen wat Pitjit was. Hij had zich laten verleiden door de professionele website en vooral door de vrolijke naam van de onderneming: Helemaal Soepel.
De tegoedbon moest binnen een jaar worden verzilverd. De tijd begon dus te dringen en vooral omdat mijn linker hamstring opspeelde en ik zaterdag moest voetballen, had ik afgelopen vrijdag om vijf uur een afspraak gemaakt. Ik fietste na mijn werk naar de Bartokweg in Muziekwijk. Het adres bleek een alledaags rijtjeshuis. Naast de deur hing een groot bord en toen ik aanbelde, deed een kleine donkere vrouw voor me open.
Zij leidde me naar een kamer boven, niet groter dan een kinderkamer, met een tafel, een bureau en een massagetafel. Geheel volgens de regels van de branche rook het naar massageolie en klonk er zachte muziek. Aan de muur hingen de diploma’s van Pitjit I, Pitjit II en Pitjit voor gevorderden.
Het voelde merkwaardig om als volwassen man overdag in het privédomein van een vrouw te komen en dan direct mee naar boven te gaan. En gêne voelde ik helemaal toen ze me vroeg me vrijwel helemaal uit te kleden en op mijn rug op de massagetafel te gaan liggen. Ik had me nog niet verdiept in Pitjit, dus wat kon ik verwachten?
Ze begon met een massage van de hoofdhuid, het voorhoofdsbeen en de kaakspieren, en via arm- en borstspieren werkte ze de voorkant helemaal af. Ergens bij de massage van de vingerkootjes, ben ik in slaap gevallen. Ze maakte me wakker toen ze vroeg op mijn buik te gaan liggen. Ook nu begon ze bovenaan en weer verloor ik halverwege mijn bewustzijn.
Toen ik wakker werd, voelde ik me zo slap als een vaatdoek en ook mijn klachten waren er nog. Ik vroeg of ze nog iets aan mijn hamstring wilde doen. Ze wreef er nog een beetje over, maar ze leek niet te weten wat ze ermee aan moest. Bovendien was de tijd om. Ik kleedde me weer aan en fietste, nog steeds niet helemaal soepel, naar huis. Wat Pitjit precies is, kon ik thuis niet uitleggen. Je ging er niet beter van voetballen, maar ontspannen was het wel.

Dit bericht is geplaatst in verbinding en getagd , , . Bookmark de permalink. Reacties en trackbacks zijn beide momenteel gesloten.