Opening

De officiële opening van het Ondernemersplein in Almere was achter de rug. Vier hoogwaardigheidsbekleders, waaronder de burgemeester, hadden net samen op een rode knop gedrukt. Daarna was er nog een poging gedaan om via een video-verbinding contact te maken met een wethouder in Lelystad, maar dat mislukte. Het zweet stond ondertussen op de rug van de gespreksleider, en dat was ik. De tweehonderd aanwezigen in de krappe warme ruimte verloren hun aandacht en koersten naar de bar, waarna ik er maar snel een eind aan breidde.
‘Komt Mark Rutte nog?’, vroeg de fotograaf van Almere Deze Week, toen ik van het podium stapte. ‘Ja, hij komt nog wel, maar we konden niet langer op hem wachten.’ De minister-president zou de opening doen, maar hij was in Den Haag opgehouden en nu te laat. ‘Kun je hem straks vragen of hij toch nog even op die grote rode knop wil drukken?’ Dat leek me wat overdreven. ‘Alleen voor de foto’, voegde hij er nog aan toe. ‘Nee, ik ga hem echt niet vragen een toneelstukje op te voeren.’
Driekwartier later kwam Mark Rutte binnen. Hij liep door een haag van mensen, achtervolgd en vooruitgesneld door fotografen en een paar cameralieden. Hij kwam naar het podium waar ik met een microfoon op hem stond te wachten. Hij hield een speech, terwijl hij vrijwel constant werd gefotografeerd. Toen hij klaar was, zag hij de paal met de rode knop. ‘Is het daarmee geopend?’, vroeg hij. ‘Ja’, zei ik, ‘misschien kunt u het ook eens proberen.’ Hij aarzelde geen moment. Hij riep naar het publiek: ‘Dan is het nu geopend!’, en hij sloeg een keer stevig op de knop. De geluidsman achter de schermen reageerde alert en zette op tijd de muziek nog eens aan die daarbij hoorde. Applaus.
Een half uur later zag ik de fotograaf terug. ‘Heb je de goede foto nog gemaakt?’ ‘Jawel, maar ik gebruik hem maar niet.’ ‘Waarom niet?’ ‘Mijn baas is hier ook, en die weet dat het niet echt was.’ Dinsdag verschijnt Almere Deze Week. Ik ben benieuwd.