Metropoolregio

De stadsstaat rukt op, lees ik in De Volkskrant van dit weekend. Het gaat over de kracht en de macht van Londen, maar de parallel met Amsterdam is snel getrokken. De stad heeft de toekomst, maar Nederland lijkt de boot te missen. Als we over bestuurlijke drukte spreken, hebben we het altijd over de overbodige laag van de provincies, maar meer dan vierhonderd gemeenten voor 17 miljoen mensen is ook wat overdreven.
Zou het om te beginnen niet beter zijn dat Almere een stadsdeel van Amsterdam wordt? In Almere wonen percentagegewijs meer geboren Amsterdammers dan in Amsterdam zelf. Dat zou al reden genoeg moeten zijn om ons voortaan Amsterdam-Oost te noemen, of veel mooier natuurlijk: Amsterdam-Almere. Sinds het Muiderslot Amsterdam Castle heet, is het hek qua naamgeving allang van de dam. Dus na Almere volgt nog: Amsterdam-IJmuiden, Amsterdam-Haarlem, Amsterdam-Purmerend enzovoort. In het buitenland zeg ik altijd al dat ik in Amsterdam woon.
Het gaat om de verhoudingen. In de Metropoolregio Amsterdam inclusief Utrecht en Lelystad, de uiterste randen, wonen ruim drie miljoen mensen. Dat is nog steeds maar een derde van Londen, of een zesde van Peking, dus waar hebben we het over? Groot Amsterdam moet concurreren met steden als Parijs, München en Barcelona en dat kan veel beter als ze één bestuurlijke eenheid is, van IJmuiden tot Amersfoort en van Lelystad tot de Haarlemmermeer.
Misschien sneuvelen er links en rechts wat bestuurders en hoge ambtenaren, maar dat zijn over het algemeen hoogopgeleide kansrijke mensen, die zich zo weer ergens anders nuttig kunnen maken. En dat is goed voor de werkgelegenheid van iedereen.
Laten we beginnen met Almere. We profiteren van de kracht van de hoofdstad, van de miljoenen toeristen per jaar, van de uitstraling en de reputatie. En als Almere van Amsterdam is, dan leggen we natuurlijk ook meteen de IJmeerverbinding aan.