Kikker

Onze vijver in de Buitenkans zit vol kikkers. Ik heb er verder geen studie van gemaakt, maar ik vermoed dat het de gewone bruine kikker is. Het is maar een klein kikkertje, niet groter dan de muis van mijn duim. Ze zitten het liefst onder de struiken en in het gras. Als ik met mijn klompen door de tuin loop, springen ze alle kanten op. Als het te warm voor ze wordt gaan ze het water in, en natuurlijk ook om zich voort te planten. En dat is nu.
De kikker begint te kwaken als het donker wordt en daar gaat hij de hele nacht mee door. Het is de bedoeling dat er stevig van kikkerbil wordt gegaan en dat mag iedereen weten. Hij maakt een krachtig sonoor en gorgelend geluid. De kikkers roepen elkaar aan, versterken elkaar en troeven elkaar af. Het geluid draagt ver over het water door de hele buurt.
In deze ecologische wijk zal niemand over de kikkers klagen. Wij zijn liefhebbers van de natuur. Wij bestrijden alleen het riet, waarmee de vijver elk jaar dichtgroeit en dat de habitat van de kikker bedreigt. Wij bestrijden de kikker niet.
Als de vijver zich in mei vult met kikkervisjes komen de kinderen uit de buurt met hun netjes en plastic strandemmertjes om ze te vangen. Ze worden geteld en teruggegooid. Elke dag komt een statige zilverreiger kort op bezoek voor een lichte lunch. Ook hij houdt van de bruine kikker.
Bovenal is de bruine kikker een metgezel op de late avond. Na een warme dag in de tuin waan ik me in de tropen met kikkers in plaats van krekels. Als ik midden in de nacht wakker word en de slaap niet meer kan vatten, als ik in het donker naar het plafond staar en moet wachten tot het licht wordt, dan is de kikker mij tot troost.