Inclusief

Er zijn vier mogelijkheden: tevreden, overwerkt, werkverslaafd en verbonden. De laatste variant houdt in dat de werknemer blij is, vol energie, gepassioneerd en getrouwd is met de organisatie. De andere varianten zijn onwenselijk of onvoldoende. Ook ’tevreden’ was niet goed, want medewerkers die alleen maar tevreden zijn, daar won je de oorlog niet mee. De vraag was: hoe maak je een tevreden medewerker ‘verbonden’?
We waren in de Buitensocieteit, een monumentaal pand met terras aan het Paterswoldsemeer, in Haren, vlak onder Groningen. Het gezelschap bestond uit communicatiemanagers en personeelsmanagers van bedrijven en organisaties met meer dan vijfhonderd medewerkers. Ik kwam mensen tegen van gemeenten, ziekenhuizen, zorginstellingen, de universiteit en hogescholen en een enkel groot bedrijf.
Het ging over ‘engagement’, dat staat voor betrokkenheid of verbondenheid bij de organisatie. Een deskundige vertelde de theorie, anderen deelden praktijkvoorbeelden en in groepjes van zes voerden we de discussie. Het was al snel duidelijk. Veel medewerkers houden van hun vak, willen iets betekenen voor een ander, maar hebben vaak een hekel aan de organisatie. Daar was volgens mij niet veel aan te doen.
Ondertussen aten we ons ‘Diner Pensant’. Ik had alle tijd om over het Paterswoldsemeer uit te kijken, of naar het plafond en de kroonluchters te staren. Ik bekeek het personeel, een wat oudere man en een jonge vrouw die het gezelschap bedienden. Als ze even niets hoefden te doen, deden ze achter de bar hun best om niet te veel lawaai te maken.
Buiten werd het donker. De kroonluchters gingen aan en het gezelschap ontdooide. De gesprekken werden levendiger en meer gepassioneerd. Ik raakte meer vertrouwd met dit netwerk in het Noorden en wisselde visitekaartjes uit. Ik stapte op mensen af en het kostte geen moeite me te verbinden. Ik voelde me bevoorrecht hier te zijn. In deze ambiance van de Buitensocieteit vond ik dan toch nog een antwoord op onze vraag. De grote gemene deler van ons ‘engagement’, was het gevoel van inclusiviteit: we voelden ons bijzonder en we hoorden ergens bij. Met die les reed ik later die avond, om het Paterswoldsemeer heen, weer terug naar Almere.

Dit bericht is geplaatst in verbinding en getagd , , . Bookmark de permalink. Reacties en trackbacks zijn beide momenteel gesloten.