Geduld

Hoe korter het leven, hoe groter het geduld. Je zou verwachten dat als het einde nadert, de onrust groter wordt. Maar het leven was altijd al te kort. Elke week lees ik in de Volkskrant recensies van de mooiste films en van de nieuwste boeken met soms wel vijf sterren. Het is meer dan ik in één week kan zien of in één week kan lezen. En dan komt de volgende Volkskrant alweer. Ik sla het reiskatern en de kookrubriek dan nog over; de meeste landen bezoek ik niet, noch kook ik het recept van de week. Onmogelijk alles wat ik me zou wensen in één mensenleven voor elkaar te krijgen. Hoe korter het leven wordt, hoe meer ik me daarbij neerleg.
De afgelopen vijftig jaar was er altijd haast. Als ik vandaag iets verzon, dan moest ik daar de volgende dag aan zijn begonnen. Liefst was het binnen een paar weken voor elkaar. Je zou verwachten dat die haast alleen maar toeneemt naarmate je ouder wordt. Dat blijkt niet zo te zijn. Mijn leven dat inmiddels ruim over de helft is, brengt de kalme berusting met zich mee dat de mogelijkheden onbeperkt zijn en dat elke beperking daarom aanvaardbaar wordt. Wat ik ook allemaal heb gedaan en wat ik ook nog zou kunnen doen, ik heb nog veel meer gemist. Zoveel mogelijk zien, zoveel mogelijk leren, zoveel mogelijk beleven. Zoveel mogelijk van alles zal nog steeds maar een heel klein beetje zijn. Wat zal ik me druk maken.
Wijsheid komt met de jaren. Dat is de moeder aller clichés. In dezelfde categorie: Al het goede heeft tijd nodig. De weg duurt nu eenmaal langer dan de bestemming. Als je nu niet gelukkig bent, zul je het ook nooit worden. Hoe korter het leven, hoe groter het geduld.