Bevrijding

Bij Nelson Mandela horen voor mij twee herinneringen. De eerste is verbonden aan het Europees Kampioenschap Voetbal van 1988, dat rasta Ruud Gullit en Marco van Basten voor ons wonnen. Tijdens de triomftocht door de Amsterdamse grachten, hing er een spandoek langs de Amsterdams gracht met: ‘Viva Rasta – Van Basta schop Botha in de Kasta’. Vooral ‘onze’ aanvoerder Ruud Gullit zette zich in het openbaar in voor de bevrijding van Mandela.
De tweede herinnering is de triomfantelijke mars van Mandela uit de poort van de gevangenis, waar hij 27 jaar in had gezeten. Zijn ‘walk to freedom’ werd in 1990 life uitgezonden op de Nederlandse televisie. Met zijn vrouw aan zijn arm, liep hij rechtop, met de vuist in de lucht het volle licht in. De symboliek van dat moment was groot. Hij was vrij. Er waren geen beperkingen meer.
En er was ook geen excuus meer. Hier stond hij rechtop in de Afrikaanse zon. Zijn vrijheid was minstens zo’n juk als zijn gevangenschap. Op hem lag de verwachting heel Zuid-Afrika en misschien wel heel Afrika te bevrijden. Je zag aan hem dat hij die verantwoordelijkheid voelde en dat hij er niet bang voor was. Dat maakte hem tot een groot inspirerend leider.
Misschien was het de symboliek van deze ‘walk to freedom’ dat ik altijd gedacht heb – en velen met mij – dat Nelson Mandela de volgende tekst had uitgesproken bij zijn inauguratie als president van Zuid-Afrika:

Our deepest fear is not that we are inadequate. Our deepest fear is that we are powerful beyond measure. It is our light, not our darkness that most frightens us. We ask ourselves, Who am I to be brilliant, gorgeous, talented, fabulous? Actually, who are you not to be? You are a child of God. Your playing small does not serve the world. There is nothing enlightened about shrinking so that other people won’t feel insecure around you. We are all meant to shine, as children do. We were born to make manifest the glory of God that is within us. It’s not just in some of us; it’s in everyone. And as we let our own light shine, we unconsciously give other people permission to do the same. As we are liberated from our own fear, our presence automatically liberates others.

Die tekst is helemaal niet van Mandela. Het is een fragment uit een boek van Marianne Williamson (A Return to love). Het is zelfs nooit door hem uitgesproken. Toch is dit voor mij al heel lang het mantra van Nelson Mandela.

Dit bericht is geplaatst in verbinding en getagd , , , . Bookmark de permalink. Reacties en trackbacks zijn beide momenteel gesloten.