Alles

Ik zei dat ik wat ging schrijven, maar ik wilde alleen zijn. Ik had net twee uur in een auto gezeten, en het was geen minuut stil geweest. Tot in de kleinste details legden de twee vrouwen op de achterbank aan elkaar uit hoe het was geweest. En wanneer de man naast mij op de bijrijdersstoel de kans maar kreeg, dan voegde hij zijn versie van het verhaal daaraan toe.
Mijn hoofd was vol. De bijeenkomst in Mühldorf had me niet onberoerd gelaten. De verbinding met je eigen lichaam, de zoektocht naar je mannelijkheid, het spirituele contact met de ander, de verbroedering, het dansen, voelen en zingen. Alledaags was het niet geweest en ik moest dat nog verwerken. Terwijl ik mijn blik op de weg hield en de ruitenwissers voor mijn ogen heen en weer gingen, concentreerde ik me op de Duitstalige aanwijzingen van de oude Tomtom en verlangde ik naar stilte.
‘We celebrate everything’, is het motto van de sanyassin. En in deze auto zaten maar liefst drie sanyassins. Voor deze mensen, die leven in de energie van Osho (of Bhagwan) is alles een bron van inspiratie. De lach van de grote rode vrouw, de hartslag die je voelt als je iemand omarmt, de warmte van een hand op je rug, de klankschaal, de rozenblaadjes, de innige verstrengeling op de grote paarse matrassen. Wat je blij maakt, moet je delen.
Mijn zus was de grote animator die in een vertederend mengsel van Duits, Nederlands en Engels elk onderwerp aandroeg. En ondertussen slaagde zij er ook nog in alles te benoemen dat hier en nu haar aandacht trok. Het groen van de velden, het koolzaad dat in bloei staat, de temperatuur in de auto, de smaak van drop, de herinnering aan vroeger.
Nu ik hier boven zit, onder het schuine dak van de woning van mijn zus, kom ik weer tot mezelf. Het kost moeite te schrijven. Er is veel dat aandacht vraagt. Dit was zo’n dag van hoog en diep, van blij en boos, van eenzaamheid en verbinding.
Een dag van alles.
We vieren alles.