Feit

Dit is het verhaal. Ik beperk me tot de feiten. Ik verzin er niets bij en ik zeg niet wat ik ervan vind. Ook al heb ik overal een mening over, daarom hoef ik hem nog niet te geven. Mijn oordeel voegt niets toe aan de feiten.
Zo schreef ik gisteren een verhaal over mijn bezoek aan Almere City Football Club. Natuurlijk heb ik me vermaakt in de Businessclub, was ik enthousiast over de uitslag en na afloop zelfs een tikje aangeschoten, maar dat zijn gevoelens, geen feiten.
Ook heb ik vrijwel alle bijvoeglijke naamwoorden eruit gehaald. Schreef ik eerst nog dat het eten lekker was, het bier goed koud, de vrouwen mooi blond, het haalde de laatste versie niet. Schrijven is schrappen en ik heb maar ruimte voor driehonderd woorden.
Wat overblijft is een opsomming van de gebeurtenissen in de volgorde zoals ze zich voordoen. Voor wie er niet bij was, geeft dat een zo getrouw mogelijk beeld van wat zich heeft afgespeeld. De lezer kan er dan zelf nog wat van vinden.
Wie er wel bij was, kan nog eens alles controleren op feitelijke onjuistheden, zoals je dat bij een journalist doet. Daar kun je me dan op aanspreken. Dat heeft niemand gedaan.
Wel kreeg ik de aanbeveling om de Businessclub voortaan te mijden als ik niet van grote gezelschappen houd. Ik kreeg zelfs een mental coach aangeboden om me van mijn neerslachtigheid en cynisme af te helpen.
Zo werkt het met de feiten. Zonder enige opsmuk, krijgt elke gebeurtenis een wat grijzige kleur. Alles lijkt onvermijdelijk en zich zonder enige richting voor te doen. Dat kan je wat bedrukt maken. De vergeten Tsjechische schrijver Kundera noemde dat: ‘de ondraaglijke lichtheid van het bestaan’. Dat is het hele verhaal. Het zijn de feiten.