Excuus

Even over de column van gisteren. Als u de moeite heeft genomen om die te lezen, zal u uw schouders hebben opgehaald en de rest van de dag er niet meer aan hebben gedacht. ’s Avonds zal u zijn vergeten waar het over ging. Het was de kortste column met de kortste titel over een triviaal onderwerp en dan, en dat is het ergste, ook nog geschreven zonder enige kennis van zaken.
Nu is er gelukkig de volgend dag meteen weer een kans om het goed te maken en dat ga ik morgen ook zeker doen, maar ik voel toch de behoefte om vandaag, aan het begin van een nieuwe week, even deze recensie van het eigen werk met u te delen. Ik beschouw deze dagelijkse teksten namelijk niet als een volstrekt particuliere onderneming, maar als een coproductie van schrijver en lezer. U zou zich niet serieus genomen voelen als u trouw elke dag deze pagina’s bezoekt en nooit eens hoort wat u er eigenlijk van moet vinden.
Gisteren was het dus beneden de maat. Ik weet niets van de geschiedenis van de chocoladeletter, van het bakkersvak en de chocolaterie, van het inkoopbeleid van supermarkten en van hun omzet. Ik was dit weekend echt even te lui om dat allemaal bij elkaar te googlen voor een column van 227 woorden. Mijn excuses daarvoor.
Want zie wat ervan komt: een oppervlakkige benadering van het onderwerp met een conclusie die nergens anders op is gebaseerd dan op de eigen vooroordelen zonder enige bronvermelding of empirisch bewijs. Ik had bijvoorbeeld binnen tien seconden kunnen achterhalen dat niet de S maar de M de meeste verkochte chocoladeletter is (Wikipedia). Dan blijft er dus helemaal niets meer over van de column van gisteren. Ik ga diep door het stof.

Dit bericht is geplaatst in schrijven en getagd , , . Bookmark de permalink. Reacties en trackbacks zijn beide momenteel gesloten.