Driehonderd

Driehonderd dagen geleden begon ik met het schrijven van deze blog. Dat was op 11 augustus vorig jaar en ik noemde het een experiment. De vraag was of het me zou lukken elke dag iets te schrijven. Pas toen ik vijftig columns verder was, durfde ik dat openbaar te maken. Vanaf die dag, zo wist ik, verplichtte ik mezelf het nog een tijdje vol te houden.
Op 29 september hing ik via Facebook en Twitter een klein uithangbordje aan de virtuele winkeldeur. Sindsdien heb ik lezers. Er zijn hele trouwe lezers, die elke dag even laten merken dat ze de blog hebben opgemerkt, en er zijn af-en-toe-lezers, die alleen iets lezen als ze er tijd voor hebben of als de titel hen aanspreekt.
Ik heb lezers in de familie. Ook over de grens. Ik krijg reacties uit Australie, Colombia, München. Ook kwamen er weer oude vrienden op de lijn. Uit de polder, uit Limburg en uit Groningen. Er staat een vaste hyperlink op de site van de Allstars van SVM6, een voetbalelftal van lezers in Marknesse.
Bij de gemeente Almere zijn er collega’s die deze blog opmerken en me er overdag op aanspreken. Zelfs van leden van de Gemeenteraad en het bestuur krijg ik reacties. En dan zijn er vast ook nog onbekende lezers. Sinds de blog heb ik op Twitter meer volgers gekregen en ik ken ze echt niet allemaal.
Dit is de maand van het afscheid. Het leven neemt een nieuwe wending. Het werk voor de gemeente Almere vraagt nu alle aandacht. Ons huis staat ondertussen in de steigers voor een weken durende verfbeurt. En dan is er ook nog zoiets als vakantie, ontspanning, zon, zee, strand en een goed boek. U kent het wel.
Dit is de driehonderdste column op een rij. Ik ben ruim 90.000 woorden verder sinds 11 augustus 2013. De inkt droogt op. Ik dank de trouwe lezers. Als ik weer wat schrijf, zal ik er melding van maken, maar het zal niet meer elke dag zijn. De ononderbroken reeks eindigt hier.