Wegrestaurant

Bij de frituur in het wegrestaurant, net over de grens in Luxemburg, staat een vrouw met een bijna wit schort en een groezelig mutsje op haar hoofd. Ze kijkt om de twee tellen op de klok. Het is zes uur geweest en de mensen hebben trek. Vlak voor ons legt een Nederlandse vrouw in mooi schoolfrans uit dat ze bij nader inzien geen frikandellen bij haar patat wil. ‘Merde’ lees ik onder het mutsje. Die frikandellen heeft ze er verdomme net in gegooid. De vrouw wil het goed maken: ‘Geef ze dan toch maar.’ Maar ze heeft geen schijn van kans. Het witte schort haalt de frikandellen demonstratief uit het vet en gooit ze voor de ogen van de klant in de vuilnisbak. Dan kijkt ze naar ons en vraagt met haar kin wat we willen. ‘Frikandellen’, roepen we in koor. Ze vloekt. Schaamteloos. Of we dat niet eerder hadden kunnen zeggen. Ze geeft ons een woeste blik, tegen het overspannen aan. In haar hand trilt de frituurtang, waarmee ze dreigend naar de volgende klant zwaait.
Dat is een kleine dikkige Belgische jongen met een vlasbaardje. Zijn houding verraadt een minderwaardigheidscomplex. De frituurdame herkent haar slachtoffer meteen. Voordat de jongen iets kan zeggen, krijgt hij de volle laag. Mijn Frans is niet goed genoeg, maar het komt erop neer, dat de jongen niet moet denken dat hij haar kan commanderen, dat ze zijn grappen kan waarderen, dat ze voor hem gaat rennen, enzovoort. De jongen kan er geen kant mee op. Ten slotte steekt hij zijn middelvinger op en druipt af.
Vanaf dat moment heeft ze weer grip op haar leven en doet ze alles in haar eigen tempo. Er vormt zich bij de frituur een lange rij van mopperende mensen, maar ze gaat er niet langer onder gebukt. Af en toe kijkt ze nog naar de klok, maar het kan haar niet meer schelen. Dan eindelijk zwaait de zijdeur open en komt er een nieuw wit schort haastig naar binnen. Ze zet onder het lopen haar mutsje recht. Dat moet de aflossing zijn. Ze is duidelijk veel te laat en incasseert een ijzige blik van haar collega. Die aarzelt geen moment; ze gooit de tang erbij neer en doet haar schort uit. Zonder iets te zeggen verlaat ze met opgeheven hoofd het toneel.