Vlees

Sinds ik het boek ‘Dieren eten’ heb gelezen van Jonathan Safran Foer, ben ik er van overtuigd dat vlees eten om heel veel redenen niet zo’n heel goed idee is. De belangrijkste reden daarvoor is de enorme belasting van de aarde, zowel in uitputting van grondstoffen en landbouwareaal, als in de enorge bijdrage aan de uitstoot van CO2 wat de opwarming van de aarde verder bespoedigt.
Als het gaat om dierenleed, ben ik minder gevoelig, merk ik, hoewel het leven van een gemiddelde kip in de bioindustrie geen leven genoemd kan worden. Maar een rund of varken in de biologische veehouderij heeft nog een behoorlijk stressloos leven. Dat hij of zij vervolgens ook op industriele wijze wordt omgebracht, kun je weliswaar moord noemen, maar ook het ultieme offer voor het behoud van de superieure menselijke soort (sic).
Dat ik minder gevoelig ben voor dierenleed is eigenlijk onverklaarbaar als je de verhalen van Safran Foer tot je neemt, maar ik ben nog niet in staat om een dier te vergelijken met een mens. Als je dat doet, zul je nooit meer vlees eten, want hoe kun je tegen de doodstraf zijn en toch vlees eten. Mens en dier zijn voor mij toch hele verschillende grootheden. Ik hou bijvoorbeeld ook niet van honden. Of heeft dat er niets mee te maken.
Punt is dat ik hele goede redenen heb om geen vlees te eten, maar toch lukt me dat misschien een a twee keer per week. Dat ik samenleef met een overtuigd carnivoor is daar zeker debet aan, maar verder heb ik geen excuus. Het alternatief van salades, geroosterde groenten, gemarineerde tofoe en smakeloze groenteprutjes met rijst gaat je na een paar weken zelfs als overtuigd vegetarier behoorlijk vervelen. En dan is een biologische rundervink een grote traktatie. Hier verliest de reden het dus weer van de lust. Het vlees is zwak. Ook van een vegetariër.

Dit bericht is geplaatst in samenleven en getagd , , . Bookmark de permalink. Reacties en trackbacks zijn beide momenteel gesloten.