Poppodium

Ik was in de zes jaar dat ik Almere woon, nog nooit bij poppodium De Meester geweest. Afgelopen weekend speelde een paar vrienden in een Deep Purple cover band (Back2Purple) en was het zover. Er stond een uitsmijter voor de deur. De jas kon je voor een euro afgeven bij twee meisjes van de garderobe. Bier kon je alleen bestellen als je muntjes had, die je uit een automaat moest halen. Het bier kreeg je in plastic glazen, die, hoewel voor het eerst gebruikt, stuk voor stuk door de jonge barmedewerkers werden afgespoeld, voordat ze werden gevuld.
Op zo’n avond denk ik als vanzelf terug aan de tijd waar die oude rockmuziek bijhoort. Wij stonden met drie studenten achter de bar van de Schuit in de Schuitemakersstraat in Groningen. We wilden liefst grote bestellingen van tien bier of meer, want dan konden we laten zien dat we in één keer zo’n stapel bierglazen konden vullen. We verkochten sterke drank en sigaretten. En we namen gewoon geld aan, dat we aan het eind van het feest zelf telden en in de kluis gooiden. Een uitsmijter hadden we niet. Om zes uur ’s ochtends veegden we de peuken en het gebroken glas bij elkaar en sopten we de bar. We kregen de vrijheid en we kregen de verantwoordelijkheid.
Dit is geen blog van ‘vroeger was alles beter’. Dit is een blog van ‘alles is nu veiliger’. Geen risico meer dat er gevochten wordt, dat je je jas kwijtraakt, dat je glas vuil is, dat de kas niet klopt of dat je in glas trapt. Er zijn supervisors, begeleiders, betaalde boekhouders. Om 1 uur gaat het TL-licht aan en gaat de bar dicht.
Ik hoop dat er ergens in deze stad nog steeds jongeren zijn die de vrijheid zoeken, in een verlaten fabriek hun eigen feestjes organiseren, en dan ook zelf de risico’s nemen en dragen. Dan kunnen ze over dertig jaar altijd nog naar het poppodium De Meester voor een coverbandje van hun helden van weleer.

Dit bericht is geplaatst in samenleven en getagd , , . Bookmark de permalink. Reacties en trackbacks zijn beide momenteel gesloten.