Optocht

We trekken met zijn tweeën het halve vliegtuig over de Mesweg van Hulsberg naar Arensgenhout, waar zoals elk jaar de optocht vertrekt. Het gevaarte staat wat scheef op een kleine kar, die vooral zwaar is van de vier kratten bier, het aggregaat, de rookmachine en de muziekinstallatie. Het vliegtuig is van hout, hardboard en piepschuim, maar heeft wel een spanwijdte van vijf meter. Om langs de lantaarnpalen te manoevreren, moeten we midden op de weg lopen. Dat is straks tijdens de optocht geen probleem, maar nu nog wel, omdat er tegenliggers zijn en andere wagens en groepen.
We komen ongeschonden en zonder ongelukken aan bij het startpunt, maar daar zie ik ineens Ien staan, saxofoniste in de fanfare van Arensgenhout. Ze komt enthousiast op me af en ik sta stil om haar te begroeten. De kar met het vliegtuig rijdt onder zijn eigen gewicht nog een stukje door. Ik krijg de propeller van piepschuim tegen me aan, waardoor er een stuk van afbreekt. En dan moet de optocht nog beginnen. We repareren de propeller met tape. Omdat er nu links een stuk omheen zit, doen we dat rechts ook en zo is de symmetrie herstelt. Het zal niet de enige reparatie zijn, die we onderweg zullen moeten uitvoeren.
We zijn met een bonte groep zogenaamde passagiers, ongeveer dertig verklede volwassenen en kinderen, die achter het vliegtuig aanloopt en op de carnavalsmuziek danst. Zo zijn er meer dan zestig groepen, die meelopen of meerijden met grote wagens en installaties. Langs de straten staat de rest van het dorp. Bij de café’s staat het meeste publiek. Hier en daar zijn er ook feestjes op de stoep met warme soep of sterke drank. De optocht gaat langzaam en staat soms stil, waardoor we alle tijd hebben om even te praten. Als we drie uur later bij het eindpunt komen, hebben we het hele dorp weer even gezien. We laten ons vliegtuig en het gezelschap achter op het Europaplein. We moeten naar huis.

Dit bericht is geplaatst in samenleven en getagd , , . Bookmark de permalink. Reacties en trackbacks zijn beide momenteel gesloten.