Nieuwe wildernis

Gisteren naar de Almeerse premiere geweest van de De Nieuwe Wildernis, een film over de Oostvaardersplassen. Het was een feestelijke gebeurtenis, compleet met groene loper, champagne en bevallige waternimfen waarmee je op de foto kon. Vrijwel alle notabelen van Almere stonden op de grote rode trappen van de bioscoop Utopolis, want niemand wilde dit missen. Consequent werd er de afgelopen weken gesproken over een film met BBC-achtige alure, on-Nederlands vooral, en daarmee was het meteen Hollands glorie geworden. De film kreeg van de Volkskrant ook nog eens vijf sterren, en daarmee was er voor Pauw en Witteman voldoende legitimatie om er gisteravond hun hele tv-uitzending aan te wijden. Dat komt dus helemaal goed met de bezoekersaantallen de komende weken.
Wat vond ik er zelf van. Ja, het is een mooie film. Ook als je normaal nooit naar natuurfilms kijkt, kun je die twee uur wel uitzitten. Wat ontbrak was enige diepgang, zowel in beeld als tekst. Het was een grote collage van natuurfragmenten. De Konikpaarden speelden de hoofdrol, en verder waren er grote bijrollen voor brandganzen, herten, strondvliegen en een paar ijsvogels. Daar tussendoor zag je ineens drie seconden een paar bevers, of een groep baardvogeltjes, of was er ineens 30 seconden aandacht voor de karpers in het gebied. De filmmakers hebben geen enkele opname willen weggooien, zo leek het, maar daardoor werd het wel fragmentarisch. Ook bijzonder was dat er weinig Heckrunderen in de film zaten; toch niet de moeilijkste dieren om te filmen. Meest indrukwekkend waren de beelden van de winter in de Oostvaardersplassen. Beesten die dicht bij elkaar met hun kont in de wind staan om de kou te trotseren. En niets te vreten. Sneeuwstormen, ijspegels, een paard met een bevroren poot, het karkas van een veulen, een ree die gaat liggen om te sterven. En dan te bedenken dat ik tijdens diezelfde strenge winter, toen de opnames werden gemaakt, op nog geen kilometer afstand in mijn warme huis in Almere zat en geen seconde aan dit natuurlijke drama heb gedacht.