Inflatie

Nu lees ik dat de Europese Bank geld gaat bijdrukken om de inflatie op te jagen. Dat lijkt op zelfkastijding. Een bank heeft veel geld en door geld bij te drukken wordt dat minder waard. Dat is een boer die steeds meer aardappelen teelt totdat ze niets meer kosten.
Geld vertegenwoordigt iets, maar is zelf niets. ‘Geld is liefde’, zei een miljonair, ‘iedereen wil het hebben en je kunt er nooit genoeg van krijgen.’ Als een bank geld bijdrukt is dat een liefdevolle handeling. (Misschien denkt een idealistische aardappelteler daar ook zo over.)
Europa wil dat geld elk jaar minder waard wordt. Alleen dan is het lucratief om schulden te maken. Goederen moeten elk jaar duurder worden (liefst zo’n twee procent), want dan blijven we spullen kopen en dat is goed voor de economie.
Het ergste dat een economie kan overkomen is deflatie. Stel je voor dat je geld steeds méér waard wordt. Alles wat je wilt aanschaffen, wordt elke dag goedkoper. Als je nog even wacht met het kopen van fiets, kun je er morgen misschien twee kopen. Bij deflatie houdt iedereen de hand op de knip. We stoppen met consumeren, bedrijven gaan op de fles, lonen gaan omlaag, uiteindelijk gaan we er allemaal aan onder door.
Dat kan ook bij hyperinflatie. Het mag niet uit de hand lopen. In Rusland is de roebel zo aan het devalueren, dat alles onder je ogen duurder wordt. Bedrijven verkopen hun producten liever morgen dan vandaag, want dan krijgen ze er meer voor. Voor je het weet is er niets meer te krijgen. Je mag alleen hopen dat je flink in de schulden zit, want die verdampen vanzelf.
Mij kun je alles wijsmaken over de economie. Het is een soort balletje-balletje, waarbij je eerst even wint en daarna alleen maar verliest. Maar als geld liefde is, dan vind ik troost in de gedachte dat de liefde altijd overwint.