Incasso

Ik zag vanochtend het schilderij in de woonkamer en toen schoot me te binnen dat ik binnenkort maar eens een inventarisatie moet maken van al onze vaste lasten en abonnementen. Ik noem het de terreur van de automatische incasso. Ik snap het gemak, maar er wordt inmiddels meer vanzelf van onze rekeningen afgeschreven dan dat we zelf nog iets overmaken.
Vanzelfsprekend is de hypotheek, energie, water en alle belastingen. En verder ook alle verzekeringen: opstal, inboedel, auto, leven, reis, fiets, lijfrente, aansprakelijkheid, rechtsbijstand, ziektekosten.
Daarnaast nog de abonnementen: één krant, twee tijdschriften, een gsm-abonnement, internet, televisie en telefoon, en sinds kort Spotify. Ten slotte zijn er nog de normale lidmaatschappen, zoals van de buurtvereniging, de voetbalvereniging, de belangenvereniging en de omroep. Vergeet ik nog de loterijen en het goede doel. Het wordt allemaal automatisch afgeschreven.
En dat terwijl mijn grondhouding is om dat zoveel mogelijk te vermijden. Er zijn veel instanties die graag willen dat ik het aan hun overlaat. Soms geven ze zelfs korting als ik toestemming geef voor automatische incasso. Maar ik ken mezelf. Van alle hoofdzonden past luiheid het beste bij mij. Als er eenmaal iets vanzelf gaat, dan kijk ik er niet meer naar om. Ik heb abonnementen waar ik al een paar jaar van af wil en die loterijen leveren ook niet veel op.
En zo hangt er bij ons in de woonkamer al minstens drie jaar een schilderij van de kunstuitleen. Daar betalen we elke maand een paar euro voor en ook dat wordt automatisch afgeschreven. Het is de bedoeling dat je regelmatig het schilderij vervangt door een ander schilderij, maar dat is er nog niet van gekomen. Het is ook geen lelijk schilderij, maar de belangrijkste functie is dat het me herinnert aan de automatische incasso en dat we daar ooit toestemming voor gaven.