Afval

Het recycleperron in Almere Buiten is vergelijkbaar met een attractiepark, zo vertelt onze gids met enige trots. ‘Er komen 400.000 bezoekers per jaar!’ Terwijl hij ons groepje rondleidt langs de containers met hout, groen, ijzer, plastic en nog tien andere categorieën, rijden de mensen af en aan. Ze komen met volgepakte kofferbakken of autokarretjes en rijden een talud op, zodat ze van boven af hun afval in de juiste container kunnen gooien.
‘Het is allemaal gratis’, zegt de gids, ‘je mag zo vaak komen als je wilt.’ Of mensen buiten Almere daar geen misbruik van maken, vraagt iemand. ‘Natuurlijk’, zegt de gids, ‘vooral bedrijfjes uit het Gooi, zien hun kans schoon. Maar daar gaan we geen ruzie over maken. Beter hier, dan dat ze het ergens in de bossen dumpen. Bovendien is het allemaal grondstof.’
Bij de containers staan grote kerels in gele hesjes, die de boel in de gaten houden en af en toe een handje helpen. De gids legt uit dat onze collega’s bij Stadsreiniging niet meer in afval denken, maar in grondstoffen. En zo willen ze de stad ook opvoeden. Afval is grondstof staat op elke vuilniswagen, of Mijn afval maakt winst.
In de werkplaatsen op het recycleperron, schroeven medewerkers computers uit elkaar, knippen ze het leer van oude banken, en verpulveren ze tempex tot handzame korrels. De gids laat zijn leren tas zien die van een oude bank is gemaakt. In een hoek van het grote terrein kunnen mensen gratis compost afhalen.
We krijgen deze ochtend het hele systeem te zien. We volgen het afval van de vuilnisbak aan huis tot aan de verzamelplaats op Braambergen. We zien waar het glas en het papier uit de grote depots in de stad terechtkomen, en we eindigen op dit recycleperron, waar het cradle-to-cradle principe wordt gedemonstreerd.
‘Ontwerp gezonde systemen’, is het Almeerse principe. Op weg naar een stad zonder afval.

Dit bericht is geplaatst in samenleven en getagd , , . Bookmark de permalink. Reacties en trackbacks zijn beide momenteel gesloten.