Reisgids

Ik nam afgelopen weekend een reisgids mee (100% Barcelona) met zeven mogelijke wandelingen door de stad. Elk met zijn eigen bezienswaardigheden, restaurants, winkels en ‘leuke dingen om te doen’. Het is een opsomming die door jan-en-alleman is samengesteld. Zo staat het ook achter op het boekje: met tips van locals!
Ik heb het boekje bestudeerd en in mijn toeristentenue (korte broek met zakken, stevige schoenen, t-shirt en SV-Hulsbergpetje) heb ik drie van de zeven wandelingen gemaakt. Het is een prettige leidraad en je komt nog eens ergens. Het probleem met dit soort boekjes is dan ook niet de inhoud, maar het feit dat je ermee rondloopt.
Liever wil ik onherkenbaar zijn en opgaan in het straatbeeld als een wereldburger die zich thuis weet. Met gezwinde pas omdat hij de weg kent, of juist onverschillig slenterend omdat al die monumentale gebouwen hem niet meer interesseren. En dan wil ik ook een mooi klassiek pak aan in plaats van het uniform van de vakantieganger.
Hoe lullig is het om met zo’n reisgids in je hand door een obscuur steegje te lopen waar dat authentieke vintagewinkeltje is te vinden. Het is dubbel zo gênant als blijkt dat een uitdragerij is, waarvan de eigenaar tandenloos op de stoep zit en meewarig naar deze onnozele toerist kijkt. Hij lacht me nog net niet uit. Ik verdenk hem ervan dat hijzelf de local is die deze tip heeft gegeven.