Redactiemarketing

Sinds ik van een expert in Public Affairs een lesje kreeg in redactiemarketing, lees ik de krant met argusogen. Zoals dit weekend. In de Volkskrant staat een uitgebreid artikel over de deplorabele staat van de Duitse Autobahn. Er is geen aanleiding voor dit artikel. Er is geen nieuwsfeit, geen congres en geen alarmerend rapport van een of andere commissie. Als je er verder niets achter zoekt dan is er gewoon een journalist geweest (hij heet Rolf Bos), die het de moeite waard vond om zich in dit onderwerp te verdiepen. Gewoon vrije nieuwsgaring.
Maar het kan anders zijn gegaan. Er kan ook een bureau achter zitten, die dit heeft geplugd voor een opdrachtgever. De branche van wegenbouwers misschien? Er moet, aldus het artikel, de komende jaren 100 miljard geïnvesteerd worden in het Duitse wegennet. Dat is veel geld, dus het kan geen kwaad om de publieke opinie te mobiliseren, opdat de Duitsers dat gaan uitgeven. Het kan ook in opdracht zijn van de Duitse Minister van Verkeer, die zo legitimiteit organiseert voor een flinke greep in de Duitse staatskas. Dan is een Nederlandse krant niet logisch, tenzij deze reportage het begin is van een campagne om Nederland rijp te maken voor tolheffing op de Duitse Autobahn.
Bij het artikel staat een tabel met twee kolommen. Uit de eerste kolom blijkt dat Nederland de meeste meters snelweg heeft per hoofd van de bevolking (78 meter). Duitsland staat op drie (37 meter). In de tweede kolom staat hoeveel de landen in Europa investeren in wegenbouw per hoofd. Dan staat Duitsland op vijf (142 euro) en Nederland op zes (137 euro). Aha! Dit artikel zou daarom ook best kunnen verschijnen in opdracht van de Nederlandse wegenbouwers. In Duitsland is het beroerd, moeten we denken, maar in Nederland is het nog veel beroerder. We hebben twee keer zoveel snelweg en we geven minder uit dan de Duitsers.
Nu kan het maatschappelijke debat beginnen. Er komen de komende week vast ingezonden brieven over dit onderwerp, al dan niet van het PA-bureau zelf, dan een deskundige bij Pauw en Witteman en ten slotte is er een politieke partij die een punt gaat maken. Als hier een bureau achter zit dan blijft het niet bij één artikel. Ik ben benieuwd of ik gelijk krijg en dat hier een ‘publieke affaire’ vanaf vandaag gestalte krijgt.