Prunus

Eerst zag ik de ene buurvrouw. Zij maakte in haar voortuin een kuil. En vlak daarna zag ik de andere buurvrouw achter in onze eigen tuin. Ze groef één van onze drie prunussen uit, die ik deze zomer aan haar had beloofd. Het was duidelijk dat de twee buurvrouwen samen aan hetzelfde plan werkten: ze wilden de prunus van onze achtertuin naar hun voortuin verplaatsen.
Ik was helemaal niet van plan om iets in de tuin te doen, maar toen ik de vrouwen zo bezig zag, kon ik niet anders dan een handje helpen. De prunus stond immers in ónze tuin. Het was duidelijk dat de boom helemaal niet verplaatst wilde worden en zich diep had geworteld. En de kornoelje die er omheen woekerde, verdedigde hem als zijn beste vriend; hij striemde mijn buurvrouw met zijn twijgen en liet haar struikelen over de scheuten die hij had verankerd in de grond.
Zij vocht dapper terug, maar gewapend met een botte schop en een kleine snoeischaar was het een ongelijke strijd. Als zij zo doorging dan kon het nog wel even duren. Bovendien zou zij de kornoelje traumatiseren en zou de prunus het niet overleven.
Dit was duidelijk een stoere mannen-moment. Ik trok mijn overall en mijn laarzen aan, pakte mijn geslepen spade uit de berging, en, imponerend, mijn grote snoeischaar met hefboomwerking. Eerst bevrijdde ik mijn buurvrouw uit de wilde takken van de kornoelje, die ik zover terugsnoeide en ontwortelde dat er genoeg plek was om de prunus uit te graven. Met mijn gegalvaniseerde spade werd de boom uit de klei gestoken en als een trofee brachten mijn buurvrouw en ik de boom naar de voorkant van hun huis.
Daar werd de boom op zijn nieuwe plek met alle liefde ontvangen. Niet alleen door een goed mengsel van humus, zand, klei en een emmer water, maar ook spiritueel. De buurvrouw deed haar ogen dicht en maakte contact met de boom. Ze legde beide handen liefdevol om de stam en zocht met haar onderbewustzijn naar de juiste positie en draairichting waarin de boom ten opzichte van de zon wilde staan. Toen ze haar ogen weer opendeed, stond de boom zoals de boom wil. Daar sta je dan als stoere man met je modderlaarzen toch een beetje schaapachtig bij.

Dit bericht is geplaatst in communicatie en getagd , , , . Bookmark de permalink. Reacties en trackbacks zijn beide momenteel gesloten.