Proteststem

Ik heb geen argument om niet te gaan stemmen vandaag. Al vind ik de provincie een overbodige bestuurslaag, dan nog houdt me dat niet thuis. Er gaan straks hoe dan ook statenleden beslissingen nemen die mij aangaan. Over windmolens op de dijk of over de aanleg van het Oostvaarderswold of over een tunnel onder het Ketelmeer. De enige mogelijkheid dat enigszins te beïnvloeden is met mijn stem.
Het lijkt erop dat ik daarmee tot een minderheid behoor. De verwachting is dat de opkomst vandaag onder de vijftig procent blijft (in 2011 was dat nog ruim 55%). De meeste stemgerechtigden stemmen vandaag niet. Terwijl er toch genoeg aansporingen zijn geweest om dat wel te doen. Advertenties, televisiedebatten, campagnes. Het lijkt allemaal niet te helpen. We hebben een meerderheid, die zich formeel niet laat vertegenwoordigen in de Provinciale Staten of in het Waterschapsbestuur. De minderheid regeert. Misschien kiest die straks voor een dure tunnel of meer bos in plaats van landbouwgrond, en dan kan de meerderheid weer het hoofd schudden en zwijgen.
Stemmen zou verplicht moeten zijn, al was het maar om de democratie te vieren. Het algemeen kiesrecht bestaat nog geen honderd jaar. Zo vanzelfsprekend is het allemaal niet. Geniet ervan. Je kunt ook naar het stembureau komen en moedwillig je stem ongeldig maken of gewoon blanco stemmen. Of kies een leuke protestpartij uit.
Helaas. Ook de protestpartij heeft het bijltje erbij neergegooid. Er is geen Piratenpartij of Klokkenluiderspartij dit keer, en zelfs geen ‘Hef-de-provincie-op-partij’, terwijl die misschien zomaar op een zetel had kunnen rekenen. Ook bij de Waterschapsverkiezingen is er geen ludieke ‘Droge Voeten Club’ om je proteststem kwijt te kunnen. Het is crisis bij de actievoerders en de tegenstemmers. Ook zij horen nu bij de zwijgende meerderheid. De democratie zit op een bedenkelijk dieptepunt. Zelfs de proteststem zwijgt.