Gezellige media

Ik heb vandaag een dik boek gekregen van een collega: “De meerwaarde van sociale media voor gemeenten”. Het gaat over communicatie. Natuurlijk, je kunt er niet omheen. Er bestaat zoiets als sociale media. En dat heeft betekenis. Zelfs meerwaarde, als ik de titel van het boek moet geloven. Toch heeft het iets modieus en obligaats en heb ik eigenlijk geen zin om het te lezen. Het is net of er iets niet klopt aan die hele hype. Het zit hem in die term: sociale media. Zou er ook zoiets bestaan als asociale media? Misschien zijn radio en tv wel asociale media. Omdat er geen sprake is van interactie. Ja, bij de radio kun je sinds jaar en dag inbellen of aan een spelletje meedoen. “Radenmaar” van Cees Schilperoort was voor mij als kind favoriet. Samen met mijn moeder probeerde ik het vreemde geluid thuis te brengen. Steeds als een kandidaat het niet raadde, kwam er ’50 gulden bij in de pot”. Bij 1000 gulden stopte Cees met de kandidaten, en dan kon iedereen meedoen. Je kon een briefkaart! sturen met jouw oplossing en wie weet won je 1000 gulden. Ook een briefkaart werd geen sociaal medium genoemd, terwijl het toch wel iets was waarmee je 1000 gulden kon winnen. Iedereen luisterde naar Radenmaar, dus dat was ook een soort community in die dagen. En Cees was onze populaire moderator. Hij zou veel vrienden hebben gehad op Facebook. Toen kreeg hij waarschijnlijk heel veel fanmail. Dat was echte post, overigens. Juten zakken vol stond het bij hem op de stoep. Het woord fanmail hoor ik niet veel meer. Als je van iemand fan bent, dan volg je je idool op twitter, en ben je vriend op facebook. Of je maakt je eigen facebookpagina voor je idool, en dan vormen al je vrienden samen de fanclub. Sociale media is een rare term als je daarmee iets digitaals bedoeld, dat vroeger analoog was. Bedenk me nu pas dat de titel van het boek had moeten zijn: “De meerwaarde van social media voor gemeenten”. Volgens mij kun je het Engelse woord social media niet vertalen in sociale media. Social heeft in het Engels meer te maken met ‘gezellig’, ‘onder ons’. Dus als je het dan toch perse het in het Nederlands wilt doen, dan was de titel: “De meerwaarde van gezellige media voor gemeenten” beter geweest. Dat is eigenlijk een mooie Nederlandse invalshoek voor het fenomeen. Gezellige media. Met dat voor ogen krijg ik toch nog zin om het boek te lezen.

Dit bericht is geplaatst in communicatie, verbinding en getagd . Bookmark de permalink. Reacties en trackbacks zijn beide momenteel gesloten.