Gewijd

In Duitsland noemen ze Kerstmis geen Kerstmis maar Weihnachten. Volgens mijn zus, die in München woont, kun je dat letterlijk vertalen als ‘gewijde nachten’. Ze heeft zich erin verdiept, zoals zij zich altijd in religieuze zaken verdiept, en ze kwam erachter dat er niet twee, maar twaalf gewijde nachten zijn. Het begint op 24 december, Kerstavond, en het eindigt op 6 januari, bij ons bekend als Driekoningen.
Deze twaalf gewijde nachten hebben oorspronkelijk niets met de geboorte van Christus te maken, maar met een Middeleeuws Germaans gebruik van het Joelfeest. Het worden ook wel de Ruige nachten of de Rooknachten genoemd. Volgens de traditie staat in deze periode het geestenrijk open en de zielen van de gestorven voorouders zijn weer bij ons. Het is een periode waarin trollen, duivels en demonen opdoemen, de vertoornden en de opgejaagden. Met vuur, wierook en andere rituelen, kun je ze op afstand houden.
De Weihnachten is een tijd van bezinning. De twaalf nachten representeren de twaalf maanden die gaan komen. Het is een blauwdruk van het nieuwe jaar. De wijze waarop je deze twaalf nachten doorkomt, zegt iets over het komend jaar. Voor mij is dat tot nu toe weinig spectaculair geweest. Ik worstel me deze donkere dagen door de dikke zaterdagkranten, ruim het huis op, lees een boek en kijk naar de tv. Ik kan me niet voorstellen dat ik heel 2015 zo ga beleven.
Tussen het niets doen door, staar ik soms zomaar een beetje uit het raam. En als het tegen vijven begint te schemeren, tref ik mezelf aan in een staat van halfslaap. De woonkamer is stil, levenloos en grijs. Ik hoor het huis zachtjes kraken in de decemberstorm. De wind huilt in de schoorsteen en ik voel een tochtvlaag langs mijn benen strijken. Dan ineens zie ik de schaduwen over de muren trekken als eenzame ruiters in de nacht. In paniek ontsteek ik alle lichten en zet de radio aan: aha, de Top2000. Daar kunnen ze helemaal niet tegen.