Debat

De ambtenaar in het panel was pas halverwege zijn eerste zin toen achter uit de zaal al iemand luid riep: ‘Gelul!’ De dagvoorzitter schrok, maar de ambtenaar vertrok hoogstens een wenkbrauw en ging onverstoorbaar door. In keurige volzinnen legde hij uit dat hij de ontsteltenis begreep. Hij gaf toe dat de gemeente nog duidelijker had kunnen communiceren, maar dat er uiteindelijk geen andere keus was geweest.
Zijn redelijkheid, wellevendheid en empathie hielpen niet. De gemeente die hij vertegenwoordigde had in de ogen van driekwart van het publiek alles fout gedaan. Er zat verdriet in de zaal, teleurstelling, onbegrip en boosheid. De gemeente kreeg de schuld.
‘Ik begrijp dat het u aangrijpt, maar het kon niet anders’, zei de ambtenaar nog maar eens. ‘Onzin!’ ‘In Amsterdam pakten ze dat heel anders aan.’ ‘Deze gemeente doet maar wat.’ ‘Elke drie weken veranderen ze hun plannen.’ ‘En de website klopt nog steeds niet!’ De aanwezigen moedigden elkaar aan om hun grieven te berde te brengen en al snel dwaalden sommigen af naar vergelijkbare frustraties uit een grijs verleden toen de gemeente ook al niet deugde.
De enige vertegenwoordiger van de gebeten hond, liet zich niet uit het veld slaan en beloofde elke specifieke vraag apart te noteren om daar later het juiste antwoord op te kunnen geven. Je kon natuurlijk niet verwachten dat hij hier precies wist wat elk van zijn zeshonderd collega’s bij de Dienst Stadsbeheer op elke hoek van elke specifieke straat had gedaan en waarom. Maar ook dat vond iemand in de zaal onacceptabel. ‘Dan had u zich beter moeten voorbereiden!’
Het was een kansloze missie hier nog een debat van te maken. De dagvoorzitter werkte de vier stellingen af en na elke stelling, trok de zaal dezelfde conclusie: ‘De gemeente had het anders moeten doen.’ Aan het eind van de avond dromden mensen om het panel heen. De toon was ineens gematigd. Handen werden geschud, bloemen uitgedeeld. Er werd aandachtig naar de ambtenaar geluisterd. Als het debat voorbij is, begint de dialoog.

Dit bericht is geplaatst in communicatie en getagd , , . Bookmark de permalink. Reacties en trackbacks zijn beide momenteel gesloten.