Bakkendag

Ik krijg net de melding binnen: ‘Morgen is het in uw straat bakkendag. U mag uw plastic bak buiten zetten.” Het is toch gek hoe dat went zo’n service. Vroeger had je gewoon een afvalkalender in de keuken hangen, die je kon raadplegen als je het niet meer zeker wist. Of ik keek ’s ochtends even wat de buurman deed en dan deed ik dat ook.
Met de invoering van de plastic bak en de papierbak, drie jaar geleden, hebben we in Almere nu drie bakken voor de deur staan. En om er maar meteen voor te zorgen dat iedereen enthousiast gaat afval scheiden, heeft de gemeente er een email-service aan gekoppeld, die je een dag van te voren laat weten welke bak aan de beurt is.
Hoef je zelf niet meer na te denken. En dat doe ik ook niet meer. En ik kijk ook niet meer wat de buurman doet. Morgen de plastic bak. Begrepen. Komt voor mekaar.
Je zou kunnen zeggen dat het wat overdreven is, maar gemak dient de mens, en ik heb nu ‘bakkendag in mijn straat’. Zelfs over die term heb ik tot op heden niet dieper nagedacht. Nu ik dit schrijf, valt me pas op dat het een verzonnen naam is. Mijn spellingcorrector kent het niet. Echt een copywriter-vondst. Daarmee wordt deze dag in de week gepromoveerd tot een soort nationale feestdag. Daar moet je wel aan mee doen. Afval scheiden doen we allemaal. Jij toch ook? Doe mee met bakkendag! Ik had niet eens door dat het mij enthousiast maakte. Dat is de magie van de taal.