Zwaan

Mijn eerste voorjaar in Almere, zes jaar geleden, herinner ik me als het jaar van de zwaan. Ik zag het verliefde zwanenkoppel elke ochtend in de vijver van het Robijnplantsoen. Als ik langskwam op het Gerrit Schultepad, lag er meestal één in het water en zat de ander op het nest tussen het riet.
Op een dag in april kwamen de eieren uit en waren er acht kuikens. Ze zwommen in een chaotische formatie achter hun ouders aan. In het begin telde ik elke ochtend of er nog acht waren, maar na een tijdje zag ik in één oogopslag of het gezin compleet was.
In de maanden die volgden nam het zwanengezin de hele vijver in beslag. De kuikens groeiden als kool en tegen het eind van de zomer waren ze net zo groot als hun ouders. Ze waren alleen niet wit, maar grijs-bruin en dat zouden ze nog het hele jaar blijven.
Regelmatig waggelden ze met zijn tienen op en rond het fietspad, waardoor je er met goed fatsoen niet meer langs kon. Ze maakten met het hele gezin uitstapjes naar het watertje van de Hennahof, de Paarlemoervijver of de andere kant op naar de gracht in het Meridiaanpark. Ik kon hun gezinsleven een jaar lang volgen, totdat ze op een dag allemaal waren verdwenen.
Gisteren zag ik het oude zwanenkoppel terug. Ze leken een beetje in de war. Hij zwom werktuiglijk heen en weer in het midden van de vijver, alsof er iets te bewaken viel, terwijl zij over het talud dwaalde op zoek naar het nest. Maar er was geen nest.
Zij liep met gebogen hoofd tussen het riet. Ze gorgelde en stampvoette als een demente bejaarde. In haar hele houding lag een verwijt. Richting hem. Maar hij trok zich er niets van aan. Af en toe ging hij even met zijn kop onder water om van het gezeur af te zijn.
Van verliefdheid is geen sprake meer, maar zwanenkoppels blijven nu eenmaal hun hele leven bij elkaar. Hier in het Robijnplantsoen halen ze elke dag herinneringen op aan de zomer van toen en hun acht gezonde kinderen. Er zijn momenten dat ze weer even helemaal terugglijden in de tijd. Onwillekeurig kijken ze dan achterom om te zien of ze er alle acht nog zijn.