Thee

Gisteren zei de masseur tegen mij dat je een theezakje niet meteen in kokend water moest hangen, maar dat je beter even kon wachten tot het water tien graden is afgekoeld. Kokend water beschadigt de theebladeren, waardoor de smaak van de thee wordt aangetast.
Soms zeggen mensen mij dingen die triviaal lijken, maar die ik veel eerder had willen weten. Niemand heeft mij dit verteld. Zelfs mijn moeder niet, die al negenentachtig jaar de dag begint met een kopje thee. Als zij dit wist, dan had ze het ook wel eens tegen mij mogen vertellen.
Ik wond me op op de massagebank, en besloot dit thuis onmiddellijk uit te zoeken. Ik google ’thee zetten’ en binnen twee seconden vond ik een bevestiging van de opmerking van de masseur. Er was wel een nuance. Zijn instructie geldt alleen voor groene (75 graden) of witte thee (85 graden). Zwarte thee zet je wel door kokend water over de theebladeren gieten. Neemt niet weg dat ik mijn groene en witte thee nu al jaren op de verkeerde manier heb gemaakt.
Deze ochtend besluit ik tot een experiment. Ik zet twee theekoppen klaar met twee zakjes groene thee. In de ene kop giet ik het kokende water meteen over het zakje. In de andere kop schenk ik wel het kokende water, maar wacht ik een minuut voordat ik het zakje erin doe. Beide zakjes mogen van mij een minuut in het water hangen, om een eerlijke vergelijking mogelijk te maken.
Nu staan er twee kopjes groene thee op de ontbijttafel en volgt de smaaktest. Ik drink de thee om en om bij aflopende temperaturen. Wat ik proef is onduidelijk. Het is een mengsel van citroen, gedroogd gras en het heeft een bittere nasmaak. Het verschil is niet significant. Ik kom tot de conclusie dat ik groene thee niet zo lekker vind.

Dit bericht is geplaatst in verbinding en getagd , , . Bookmark de permalink. Reacties en trackbacks zijn beide momenteel gesloten.