Netwerk

Ik sta met een biertje in mijn hand op de citymarketingbijeenkomst op de tweede verdieping van de Landdrost, het domein van de Hogeschool. Ik zie vele bekenden en schud handen. Er is zoveel te vertellen, maar gesprekken worden onderbroken. Net een vraag gesteld, komt een ander er bijstaan. Eerst begroeten, dan vraag vergeten, nieuw onderwerp aangeboord.
Het buffet wordt geopend. Maar eerst nog een biertje. Bekende vrouw zwaait. ‘Kom even hier’, liplees ik. Ik kom zo, knik ik, maar ik praat inmiddels met een jonge evenementenorganisator. Dan vraagt een beeldend kunstenaar mijn aandacht en begint een verhaal over een project. Ik krijg een folder van hem en hij haalt nog een biertje. Ik roep de sponsorwerver erbij, want die heeft altijd goede ideeën. Ik zie een oud-raadslid, gezellig, maar zit nu echt in gesprek. En ik moet nodig wat eten. Bekende vrouw wenkt nog eens.
Marktonderzoeker komt met grootse gebaren op me af. Hij praat altijd in superlatieven en zegt om de twee zinnen mijn naam. Fantastische man. Onbekende vrouw komt er bij staan. Neemt meteen het woord. Blijkt toeristisch ondernemer. Discussie! Kunstenaar duwt me ondertussen nog een biertje in de hand. Nu moet ik toch echt wat eten. De tijd dringt. Ik moet om zeven uur weg. Loop in een rechte lijn naar het buffet en werk wat rijst met groenten naar binnen, terwijl ik met een communicatiecollega praat.
Dan komen nog mensen afscheid nemen. Ik krijg een kaartje van een drukker. ‘Kan ik een keer bij je langskomen?’ ‘Natuurlijk.’ En dan moet ik haast maken. Geef de organisator nog een hand en zwaai nog wat. Ben weer weg. ‘Was het leuk?’, vroeg iemand. ‘Ja, het was leuk.’ ‘Was het nuttig?’ Lastige vraag.