Kwakzalverij

Ik luisterde gisteren voor de derde dag op rij naar een therapeutische sessie van de alternatieve geneesheer Roy Martina. Als je zijn naam googled op internet kom je zowel zijn eigen site tegen als de vele sites die hem beschuldigen van bedrog, zoals scepsis.nl, kwakzalverij.nl en klopdatwel.nl.
Ik heb eens jaren geleden op uitnodiging van een goede vriendin twee dagen naar hem geluisterd in een conferentieoord. Hij is een begenadigd spreker en entertainer. Tijdens die tweedaagse heb ik een CD van hem gekocht met daarop een geleide meditatie om tot ‘een niveau van diepe ontspanning te komen waarop zelfgenezing mogelijk wordt’.
De CD ben ik kwijt geraakt, maar ik had de opname nog wel op mijn mini-Ipod. Dat ding, niet groter dan een half lucifersdoosje, vond ik onlangs terug. Tussen het Requiem van Mozart en de Red Hot Chili Peppers hoorde ik plotseling zijn stem. Deze week besloot ik eens alle tijd te nemen om naar hem te luisteren en de diepe ontspanning te ervaren die hij belooft.
De sessie begint met de opmerking dat het niet uitmaakt of ik wakker blijf of in slaap val. Zijn boodschap is gericht op het ‘onbewuste’. Hij leidt me al pratend naar een vredige plek, waar ik mijn gids ontmoet die me helpt gezond en vitaal te worden. Hij zegt dat hij de frequentie van mijn hersengolven omlaag brengt. Hij telt letterlijk af van zestien Herz naar acht Herz om zo bij de alfa-staat te komen en naar vier Herz, de thèta-staat, waarin het creatieve helende proces kan beginnen.
Ik mag erbij gaan liggen en dat is funest. De eerste keer was ik al na vijf minuten vertrokken en heb ik van zijn werkwijze niets meegekregen. De tweede en derde keer hield ik het iets langer vol, maar hoe zijn verhaal afloopt weet ik nog steeds niet. Ik ontwaak precies op het moment dat hij zijn laatste woorden spreekt.
Al een paar dagen voel ik me supervitaal, maar dat kan natuurlijk ook komen van de gezonde berglucht. Straks na het skiën luister ik gewoon weer.