Film

Elle s’en va is een vage Franse film met Catherine Deneuve in de hoofdrol. Een collage van gebeurtenissen, vreemde sprongen in de tijd, halve dialogen en eindeloze Franse landschappen. Af en toe komt de vaart erin met taferelen waarin iedereen door het beeld rent en door elkaar heen praat. En steeds maar weer een close-up van Catherine Deneuve met een veelbetekenende blik. Genomineerd voor de Gouden Palm. Dat wel.
Mijn oude vriend Jan en ik hadden het kunnen weten toen we van te voren in het Utrechtse filmtheater Springhaven omringd werden door bleke vrouwen van onbestemde leeftijd met verwarde grijze haren, truitjes en sjaaltjes in pasteltinten op halfhoge laarsjes. We zaten in het cultuurminnende vegetarische circuit. Deze film hoorde daarbij.
Toen we opgelucht buiten stonden, waren we nog geruime tijd verzeild in onze eigen analyse van het verhaal. We konden het elkaar niet goed uitleggen. We staken de straat over en zagen de man pas toen hij ons aansprak: “Hallo, komen jullie uit Utrecht?” Hij stond op een terras van een Grand Café, alleen, met een biertje in zijn hand. Het was een grote man, goed gekleed en hij keek helder uit zijn ogen. Wij gaven netjes antwoord: “Nee, we komen niet uit Utrecht?” en voegden er wellevend aan toe, dat we desondanks benieuwd waren naar wat hij zou willen weten.
“Maakt niet uit”, zei de man, “ik zocht even contact.” Op elke andere avond zouden we nu de wenkbrauwen hebben opgetrokken, maar dit antwoord paste naadloos in het beeld van de wereld dat de Franse film ons had gegeven. “Dat is dan gelukt”, zei Jan. “Je kunt heel goed contact maken”, zei ik, en ik trok daarbij net zo’n veelbetekenend blik als Catherine Deneuve.
“Begint jouw naam met een J?”, vroeg de man aan mij. “Nee”, zei ik. “De mijne wel?” zei Jan, ongevraagd. Nu werd de man uitgelaten en begon allemaal namen met een J te noemen. Op de naam Jan kwam hij overigens niet. Nadat we hadden ontdekt dat zijn eigen naam met een S begon, sloeg hij ons op de schouders en eindigde het gesprek toch nog abrupt. “Fijn dat jullie even met me wilden praten”, zei de man, en we namen afscheid. Het leven is eigenlijk een Franse film maar dan zonder Catharine Deneuve.

Dit bericht is geplaatst in verbinding en getagd , , . Bookmark de permalink. Reacties en trackbacks zijn beide momenteel gesloten.