Collectief

Voor het onderwerp hebben we iedereen uitgenodigd die daar op één of andere manier bij betrokken is. In de zaal zitten vanmiddag zo’n veertig mensen. Veel ICT-ers: applicatiebeheerders, dataspecialisten, social media experts, systeemanalisten, websitebouwers. En daar omheen dan nog managers, adviseurs, juristen en aanverwanten. Er zit genoeg kennis en ervaring in de zaal om wat problemen op te lossen. En dat gingen we dan ook doen.
Het is lang geleden dat er nog een homo universalis bestond. De universele mens die van alle markten thuis is en geen ander nodig heeft om iets te ontdekken of uit te vinden. Leonardo Da Vinci was misschien de laatste. Sinds de wereld zoveel complexer is geworden, heb je een collectief nodig. Niemand heeft de wijsheid meer in pacht.
Als je iets tot stand wilt brengen, huur je nu eerst een zaaltje en haal je de mensen bij elkaar, liefst met de meest uiteenlopende achtergronden. Je hangt vellen papier aan de muur en je zorgt voor een kleurrijke verzameling stickers en viltstiften. Met een paar goede vragen lukt het dan om in een paar uur alle zorgen, kansen en ideeën rond een onderwerp bij elkaar te brengen. Nog wat rubriceren en ordenen en dan heb je zomaar een analyse, een plan van aanpak of een oplossing te pakken.
Zo doen we dat deze middag ook. De aanwezigen zijn het al gewend. Als vanzelf ontstaan groepjes bij de flip-overs. Iemand neemt de leiding. Een ander plakt en schrijft. Tussen de rondes door gaan we even plenair en vat een gespreksleider het één en ander samen. Aan het eind lopen we het allemaal nog eens langs. We spinnen rode draden en we maken foto’s van de volgeschreven vellen. Als alles is vastgelegd, gaan we uiteen. Wat achterblijft is nieuwe kennis, een collectief bezit.