Bellen in de trein

Het is doodstil in de trein. In de tweede klas van de Intercity zitten verspreid over de stoelen een tiental passagiers. Een ouder echtpaar, twee stoelen verderop, kijkt naar buiten, twee jongeren schuin tegenover me, zitten gebogen over hun smartphones. Een vrouw achter me leest een boek. Ik zit verdiept in mijn Ipad.
Dan gaat mijn telefoon. De ringtoon is bescheiden, maar heel even kijkt iedereen naar mij. Ik zie in de display dat het een collega van de gemeente Almere is. Dat is mijn werk. Dus ik neem op.
Om in het openbaar hardop mijn naam uit te spreken in deze muisstille coupé staat me tegen. Ik houd het dus bij een eenvoudig ‘hallo’, zachtjes achter mijn hand, maar ik weet dat iedereen mij hoort. Tot overmaat van ramp hoor ik dat de beller in een auto zit en moet schreeuwen om zich verstaanbaar te maken. En dat moet ik ook.
Ik houd mijn antwoorden kort. ‘Nee, dat zou ik niet doen!’ ‘Ja!’,’Nee!’, ‘Los het op!’ Bij alles wat ik zeg heb ik twee doelgroepen: de schreeuwende collega aan de ene kant, en de stille getuigen in deze trein, die net doen of ze niet meeluisteren.
Maar ze horen het allemaal duidelijk: ‘Bel hem op!’ ‘Hij moet meedoen!’ ‘Nee, geen optie!’ ‘Hij kan niet weigeren!’ En dat allemaal op een zakelijke afgemeten toon, half achter mijn hand, met mijn gezicht afgewend naar het raam.
Midden in het gesprek bedenk ik ineens dat er een nieuw verhaal ontstaat, maar dat het zo wat saai is voor mijn medepassagiers. Ze hangen nu toch aan mijn lippen. Dus waarom niet. Volkomen onverwacht voor mijn collega schreeuw ik ineens heel boos: ‘En nu is het afgelopen! Die vent moet eruit!!’
Ik zie de hele coupé opschrikken. De mond van de oude man valt open. Achter me valt een boek op de grond. Zelfs de jongens met hun Iphones kijken op. De hele coupé wil nu weten hoe dit afloopt. Maar in mijn oor hoor ik alleen nog het ruisen van een snelweg. Ik weet niet hoe ik dit straks mijn collega moet uitleggen, maar demonstratief druk ik mijn mobiel uit en kijk triomfantelijk rond.

Dit bericht is geplaatst in verbinding en getagd , , . Bookmark de permalink. Reacties en trackbacks zijn beide momenteel gesloten.