Afscheid

Het huis van mijn moeder, waar ze dertig jaar heeft gewoond, moet leeg. Zij woont nog maar een paar maanden in het bejaardenhuis en haar huis in Marknesse is sneller dan verwacht verkocht. Ik loop met haar rond, zoals al mijn broers en zusters hier met haar hebben rondgelopen. ‘Kijk maar of er nog iets bij is dat je wilt hebben.’
Het huis oogt zielloos en koud. De wanden zijn kaal. We lopen rond met onze jassen aan. De grote kast en grote tafel uit de woonkamer staan al in het bejaardenhuis. Het eikenhouten slaapkamerameubelement dat zestig jaar geleden naar de polder kwam, heeft één van mijn broers al meegenomen. De stoel van mijn vader staat er nog. ‘Zou je die niet willen hebben?’, vraagt ze, ‘Ik wil die niet zomaar naar de kringloopwinkel brengen.’ Maar ik hoef die stoel echt niet. Ik hoop dat mijn oudste broer hem een plekje kan geven.
In de gang ligt een tassenset. ‘Die heb je ooit aan vader gegeven.’ Ik kan het me niet herinneren, maar het is een mooie grijs-rode set: rugzak, weekendtas, minikoffer en buiktasje. Nog nooit gebruikt. Vooruit ik neem hem mee.
De zolder is leeg gehaald. In een slaapkamer staan dozen met boeken, mappen en schriften. Ik herken een stapeltje dat van mij is. Het is meeverhuisd naar dit huis. Er zit strotouw omheen, waarmee ik het zelf vijfendertig jaar geleden bij elkaar heb gebonden. Bovenop ligt een schoolrapport van de vierde klas. Verder zit er een popagenda bij uit 1976 en schriften met Duitse en Engelse woordjes. Er valt een oud proefwerk Duits uit. Een 5-min had ik er voor. Ik stop de kleine stapel in de rugzak.
Aan de muur hangen de trouwfoto’s. Die van mij haal ik van de wand en stop ik in de rugzak. Ik kijk in de boekenkast op de overloop. Ik neem de serie Pietje Bell mee. Dat is alles. In snuffel nog wat in laatjes. Ik weet dat hier niets meer is dat ik wil hebben, maar het is de laatste keer dat ik hier ben.
Een uurtje later loop ik het huis uit met een paar herinneringen in een rugzak. Dat is alles. Mijn moeder drentelt nog wat rond. Morgen komt ze hier weer en overmorgen ook. Met of zonder kind. Ze zal nog vier weken lang afscheid nemen van dit huis, tot aan de officiële overdracht eind januari.