Zaterdag

Zaterdag is de mooiste dag van de week. Alleen al die dikke krant in de brievenbus. Daar hoort een hele collage bij van croissants, koffie, verse kaas en heel lang met mijn blote voeten op de keukenvloer. Het ontbijt duurt minstens tot elf uur, tot ik geen koffie meer kan zien, maar dan nog is de krant niet uit.
Daarna zijn er honderden dingen mogelijk, waaruit ik elke week ongeveer hetzelfde kies. Een uurtje in de tuin werken, even boodschappen doen, bakje yoghurt bij wijze van lunch, een potje voetballen in Marknesse, een biertje na afloop en met stijve en gebutste ledematen weer thuis komen. Samen koken en eten, soms gewoon voor de tv. Dat mag dan ook weer. En hopen dat we deze keer niet naar een verjaardag hoeven, want het is prettiger om thuis op de bank in slaap te vallen dan bij iemand op visite.
En zo gaat de mooiste dag van de week voorbij, zonder veel spektakel, maar in een zalige ontspanning zonder verplichtingen. Het beste van de zaterdag is namelijk dat het de volgende dag zondag is. Dat is de meest beloftevolle dag van de week. Alles wat je op de andere dagen niet doet, denk je op zondag te kunnen inhalen. Die gedachte blijkt elke keer weer onjuist, maar zorgt op zaterdag voor die unieke ontspanning. Dat heb je op zondag niet, want achter de zondag, zit altijd de verplichting van een nieuwe werkweek.