Vrijdag

Zo meteen halen we onze nieuwe auto op. Een Picasso Grande. Een auto waar je met zijn zevenen in kunt zitten. Nu zijn wij 99% van de tijd met ons beiden, maar toch fijn zo’n gezinsauto. De banken kunnen overigens allemaal plat en dan heb je haast een camper. Niet dat we ooit kamperen… Bovendien is het een diesel, hoewel wij niet genoeg kilometers maken om daar echt voordeel van te hebben.
Een nieuwe auto. Ik zeg dan: is dat nou nodig? Zijn we toch weer zo’n 9000 euro lichter. Voor 1000 euro hadden we onze eigen luxe Toyota Avensis een hele goede beurt en nieuwe banden kunnen geven en dan waren we ook weer een jaar verder geweest. Met de overige 8000 euro hadden we veel leuke dingen kunnen doen. Dus de vraag is terecht: is dat nou nodig, zo’n nieuwe auto?
Nee, het is helemaal niet nodig, en het is financieel geen beste beslissing. Toch is het allemaal al betaald en rijden we zo naar Leaseplan Occasions in Breukelen om onze nieuwe aanwinst op te halen. Het is prachtig weer. Het is vrijdag. We gaan gezellig met zijn tweeën. We laten onze ene auto als een tweedehands jas achter, en trekken onze nieuwe jas aan. We genieten van alles wat nieuw is: de luxe stoelen, de gigantische voorruit, de hoge zit, de ruimte achter ons, het geluid van de motor, de opwinding van de verandering, de vrijheid die we ons veroorloven. Op dat soort momenten waarop de ratio het aflegt tegen de emotie, is alles relatief. Wat kan het schelen. Morgen kan het voorbij zijn. En vandaag genieten wij.