Offline

Mijn moeder heeft geen internet. Af en toe hoort ze van één van mijn broers dat ik iets heb geschreven. Ik heb zelfs een keer de krant gehaald, weet ze. Maar ze heeft nog nooit iets gelezen. ‘Ze zeggen dat je stukjes schrijft en op internet zet’, begint ze soms. ‘Ja, elke dag één’, is mijn antwoord, maar voordat ik er meer over kan vertellen, gaat het gesprek een andere kant op. Ze vraagt niet of ik iets voor haar wil uitprinten. Ze vindt dat ik zelf op dat idee moet komen.
Ik besloot een paar teksten uit te zoeken die haar zouden kunnen aanspreken. Overal waar de Noordoostpolder in voorkomt, die zowiezo. En over tuinieren natuurlijk. En alles wat over haarzelf of over haar kinderen gaat. En stukjes met verwijzingen naar mijn vader zal ze ook waarderen. Ten slotte ook een paar over mijn eigen werk en leven in Almere. Zoveel vertel ik immers niet over mezelf. Na een uurtje grasduinen vond ik ruim dertig van de honderdnegentig teksten interessant genoeg en die heb ik voor haar op een rijtje gezet en uitgeprint.
Er verandert iets aan een blog als je hem uitprint. Wat online een verhaaltje is, wordt offline een tekst. De onherroepelijkheid van ‘zwart op wit’ overvalt me. De uitdrukking ‘liegen alsof het gedrukt staat’, heeft niets aan kracht verloren. Ik heb de neiging om alle teksten nog eens streng te redigeren, alsof er op papier andere wetten gelden. Maar ik doe het niet. Vorige week woensdag heb ik de teksten ongecensureerd aan mijn moeder gegeven.
Nu wacht ik af. Ik stel me voor dat ze tegen het eind van de middag, als het buiten begint te schemeren, een kopje thee zet en dat ze er dan een paar leest. Ondertussen liggen ze daar als bewijsstukken op tafel. Ze zeggen dat op internet alles is terug te vinden en dat er nooit iets verdwijnt, maar een tekst komt alleen op papier tot leven. Nu kun je hem ruiken en voelen. De inkt verloopt, het papier scheurt en kreukelt, er komen strepen onder woorden, uitroeptekens in de kantlijn. Als het zijn eigen reis begint van tafel naar la, naar papierbak, naar kartonfabriek, tot pulp verwerkt, dan is het ook echt einde verhaal.