Managementboek

Sinds enkele dagen heb ik een boek in mijn bezit met de titel Horizontaal organiseren. Eén van de schrijvers van het boek, prof. dr. ing. Teun W. Hardjono, was laatst in het stadhuis. Na de lezing, een discussie en een borrel kregen we het nieuwste boek van de professor mee naar huis. Driehonderd pagina’s organisatiekunde met de ondertitel: horizontaal en procesgericht denken, construeren, besturen, samenwerken.
Ik wist haast wel zeker dat ik het boek thuis ongelezen op een plank zou zetten en dat het daar tot aan de eerstvolgende verhuizing zou blijven staan. Het liep anders. Het keek me gisterenavond aan vanaf mijn bureau en in een onbewaakt moment sloeg ik het open en begon te lezen.
Ik kom zeventig pagina’s ver en wat ik herken is het managementjargon, dat een eindeloze diversiteit kent in het beschrijven van trends en mogelijkheden, van het één doen en het ander niet laten, van het houden van balans en het rekening houden met, en van de hele mens en de gulden middenweg. Het is een boek dat een wetenschap maakt van gezond verstand in moderne tijden. Het grijpt de tijdsgeest vast met woorden als digitalisering, participatiesamenleving, informalisering en internationalisering, en het vergeet niet te melden ‘dat de wereld tegenwoordig snel verandert’.
Ik lees de inzichten terug waarmee we bij mijn laatste twee werkgevers, de politie Limburg-Noord en de gemeente Almere, de organisatie in beweging brachten. Bij de politie ging het (vanaf 2005) over veiligheid, verbinding en vakmanschap en over aanspreken en aangesproken worden. Bij de gemeente Almere gaat het (vanaf 2008) over eigenaarschap, samenwerken en elkaar succesvol maken. Alles wat het boek contraproductief vindt: hiërarchie, verkokering, machtsdenken en bureaucratie, probeerden we in deze grote organisaties al bijna tien jaar te doorbreken en te veranderen. Met wisselend succes natuurlijk, maar we hebben al lang door waarom dat moet.
Het boek stelt me gerust. Het staat nu in de boekenkast.