Keelpijn

Zaterdag voelde ik hem al opkomen. Zo’n dikkig gevoel achter in je keel, alsof je iets niet meer helemaal kunt doorslikken. Gekke grimassen trekken om de oneffenheden recht te trekken, helpt niet. Eerder wordt dan duidelijk dat een keel-, neus- en oorarts één woord is. De beginnen de keelpijn legt onmiddellijk een zenuwachtig verband met het linkeroor, dat mee begint te trekken en te zeuren.
Zaterdag begon het dus al, maar die dag hadden we een bruiloft. Vanaf een uur of drie, na de ceremonie, konden we aan de champagne en daarna aan het bier, witte wijn bij het eten, en nog veel meer bier tijdens het dansen. Dus ik had echt nergens last van. Ik kon zelfs de hele dag normaal praten, zingen, lachen en in andermans oor schreeuwen (later op de avond), zonder dat mijn stem het begaf of mijn keel protesteerde.
De ware ramp voltrok is pas op zondagochtend. Om 6 uur ’s nachts, na een coma-achtige slaap op het harde hotelbed, werd ik wakker met een keel als een gesloten oester. Nu geen dikkig gevoel meer, maar gewoon twee harde stukken keelvlees, die het vertikten om ten opzichte van elkaar te bewegen. Maar slikken blijkt een reflex. Als er iets in je mond zit, of je denkt dat er iets in je mond zit, dan slik je. En dus slikte ik. De keelholte scheurde open en de de tranen sprongen in mijn ogen. Opnieuw trok ik een grimas, maar nu van de pijn. Wie me zou zien, zou denken dat ik iets zuurs of smerigs naar binnen werkte, maar het was alleen maar de beweging. Er zat hoegenaamd niets in mijn mond.
Na deze eerste slik, probeerde ik elke volgende slik te voorkomen, maar hoe harder ik dat probeerde, hoe meer ik het gevoel kreeg dat ik moest slikken. En dus slikte ik weer. En nog eens. En steeds weer scheurde ik mijn keel aan stukken en schrijnde de pijn nog lang na, tot de volgende onoverkomelijke slik.
Natuurlijk ging dit gepaard met een algeheel gevoel van malaise na een goede bruiloft, maar dat geheel terzijde. De conclusie drong zich pijnlijk naar voren: de keelpijn was een feit en daar zou ik toch gauw een weekje mee zoet zijn.

Dit bericht is geplaatst in schrijven en getagd , , . Bookmark de permalink. Reacties en trackbacks zijn beide momenteel gesloten.